Het is nauwelijks voor te stellen maar dit album viert precies vandaag haar 50e verjaardag!
Vrij kort na het verschijnen was dit album in mijn bezit. Als pukkelige puber kon ik nauwelijks bevroeden welke mijlpaal dit album zou gaan worden.
Een paar jaar eerder in 1969 had The Who een enorm succes behaald met de Rockopera Tommy. Als we het dan toch over mijlpalen hebben dan is dat er ook wel eentje.
The Who bestond in die jaren uit wat we wel de basis Who kunnen noemen. In de begin jaren was er tweemaal een wisseling van drummer. Toen Keith Moon eenmaal achter de drumkit plaatsnam was The Who vertrokken voor een rij grote successen.
Op persoonlijk vlak schuurde het regelmatig, maar de vier mannen paste muzikaal perfect bij elkaar. Roger Daltrey, Pete Townshend, John Entwistle en Keith Moon paste qua sound bizar goed bij elkaar. De mannen gingen bizar veel op tournee en stonden in de jaren 1964-1978 constant op het podium of in de studio. Als je elkaar zo vaak ziet is het ook niet vreemd dat er wel eens wat irritatie ontstaat.
Tussen de studio-albums Tommy en deze Who's Next verscheen het geweldige live album Live At Leeds. De hoes van Live At Leeds was een opgestoken vinger naar de vele bootlegs die in die jaren verschenen.
Bootlegs uit die jaren doen het bij verzamelaars erg goed, maar wat mij betreft haalt de echte muziekliefhebber er zijn neus voor op.
Chronologisch was Live At Leeds dus de opvolger van Tommy, maar als studioproject had Pete Townsend groter plannen. Als het om het componeren en maken van concepten ging was Pete altijd de grote man achter The Who.
Geniaal, creatief, bevlogen en een ongekend hoog energieniveau. Na het enorme succes van Tommy wilde Pete een volgende Rockopera: Lifehouse
Pete kreeg voor zijn nieuwe concept echter niet de handen op elkaar. Het was een wat sciencefictionachtig concept. Voor z'n drie maatjes van The Who was het blijkbaar te zweverig.
Pete had echter veel nieuwe apparatuur voor dit concept onderzocht en de nodige knappe muziek geschreven.
Een deel is voor Who's Next gebruikt en als we het plat slaan kunnen we zeggen dat Who's Next de prullenbak is van de opvolger van Tommy.
Wat een opvolger! Tommy blijft natuurlijk een uniek album, maar muzikaal spreekt Who's Next mij net iets meer aan.
Op Who's Next staan uitsluitend geweldige nummers. Zelfs 50 jaar na data staan er nog twee nummers van dit album in de Top 2000. Veel muziek van dit album horen we dagelijks op TV in misdaadseries en documentaires.
Het concept Lifehouse mag dan maar een heel kort leven hebben gehad, maar de eeuwigheidswaarde van Who's Next is uniek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten