Rod Stewart

Vandaag doet Rod er een jaartje bij. Rod is heel vaak in het nieuws geweest door zijn escapades met de ene na de andere dame. Journalisten die daar wat verwijtend over schrijven zullen dat toch vooral uit jaloezie denk ik dan maar.

Als een popartiest een nummer opdraagt aan een geliefde is dat binnen de context nog wel boeiend en het vermelden waard.
Verder moeten artiesten vooral lekker zelf weten wat ze uitspoken en laten we het vooral over de muziek van Rod hebben.
De carrière van Rod begon in 1961 en hij is nog actief. In 2018 bracht hij zelfs nog een nieuw album uit.

Voor Rod definitief solo ging maakte hij deel uit van diverse bandjes. Ik ga er vast een paar vergeten maar met behulp van Wiki komen we een eind:

• Jimmy Powell and the Five Dimensions (1963)
• The Hoochie Coochie Men (1964–1965)
• Steampacket (1965–1966)
• Soul Agents (1965–1966)
• Shotgun Express (1966)
• The Jeff Beck Group (1967–1969)
• Faces (1969–1975)

Diverse muzikanten uit deze bandjes zien we later in de carrière van Rod meermaals meewerken op albums en bij concerten.

Als solo artiest heeft Rod Stewart een imposante catalogus bij elkaar gezongen met maar liefst 30 studioalbums.
De eerste albums kenmerken zich sterk door authentieke Rock, hier en daar wat Folkrock en beslist wat Blue Eyed Soul. 

Voor mij persoonlijk steken de eerste vier solo albums ook ver boven de rest uit. Vanaf Smiler werd het gepolijster, toegankelijker en vooral iets minder authentiek.
Niet slecht. Integendeel! De meeste van de 30 studio albums die Rod gemaakt heeft zijn prima binnen te houden, maar voor mij steken die eerste vier er toch bovenuit vanwege het authentieke karakter.
Het is al een paar jaar geleden dus even een opfrisser:

- An Old Raincoat Won't Ever Let You Down -1969
- Gasoline Alley - 1970
- Every Picture Tells a Story - 1971    
- Never a Dull Moment - 1972

De laatste twee heb ik even uit de kast gehaald en zo aan het eind van de werkdag met een glaasje wijn  even vier kantjes de rauwe maar ook soulfulle Rod Stewart!

Mijn favoriete nummers op Every Picture Tells a Story zijn "Madolin Wind", "I Know I'm Loosing You" en "Reason To Believe". Smullen!

Op Never a Dull Moment val ik nog steeds voor de geweldige uitvoering van Dylan's "Mama You Been On My Mind" en de heerlijke Blues klassieker "I'd Rather Go Blind". Knap, heel kanp hoe hij die laatste doet. Daar waren toen toch al heel wat prima versies van gemaakt en dat waren best wel grote schoenen waar hij in ging staan. Geweldige versie!

Zelfs al ben je geen uitgesproken Rod Stewart fan dan zijn dit toch twee albums die niet in een vinyl collectie mogen ontbreken. Toch?

Rod Happy Birthday!