Blues Harp

 

The Mo

Vanmorgen geklust bij dochterlief……….. Even cooldown met een onbekende plaat! The Mo ook wel kortweg Mo. Ken jullie ze nog?
Deze Nederlandse band heeft slechts drie albums gemaakt. Na het eerste album viel de band al volledig uit elkaar, maar door een aantal resterende leden werd een doorstart gemaakt. 

The Mo heeft een aantal kleine hitje gehad en een van die nummers heeft zelfs een aantal jaren in de Top 2000 gestaan. De muzikale bezetting op dit album is best bijzonder want ondanks een bezetting van vier ontbreekt een gitarist en eveneens de basgitaar. Veel toetsen en synthesizers aangevuld met een drummer en een fagot. Het album komt uit 1980 en mag als een tegengeluid gezien worden van de Punk die op een hoogtepunt is. 

Om The Mo even een label te geven valt niet mee. De band was duidelijk op zoek naar een eigen sound en als het al in een hokje moet dan zou ik zeggen Art Pop. De muziek is soms wat mysterieus en het was – zeker toen – geen alledaagse muziek.
Daardoor niet geschikt voor een groot publiek. Tel daar de snelle wisselingen in de band bij op en we begrijpen waarom het slechts vijf jaar heeft geduurd. Toch een mooi stukje vaderlandse Pop/Rock muziek!

Kerst 2020

Na 10 dagen mierzoete Kerstplaten was ik wel even toe aan iets anders.

Het tweede album van Led Zeppelin blijft toch wel de geboorte van de Hard Rock. Het laat vooral mooi zien hoe de transitie vanuit de Blues Rock heeft plaatsgevonden. Naast het brute Whole Lotta Love en het stevige Heartbreaker staat er het beroemde Moby Dick op. Het nummer waar drummer Bonham bij live optredens helemaal maar dan ook helemaal los ging. Mooi stukje Blues mondharmonica ook aan het eind.

Heerlijk brute plaat en gek genoeg vind ik het vrij rustige Thank You een van m'n favorieten. Sterker dat is voor mij een van de mooiste Zep songs...........… Eigenlijk is Thank You wel de ultieme Kerstplaat. De meeste mensen weten toch amper waar Kerst over gaat dus wat maakt het uit.

Sommige mensen denken dat het de herdenking is van de opening van de eerste woning-mall.

 

Nu is het Kerstverhaal natuurlijk ook flinterdun. Ik wil de vaders wel eens horen als hun dochter zwanger thuiskomt en beweert dat ze GEEN sex heeft maar wel al ruim acht maanden zwanger is………….

Dan laat je haar toch ook in een stal bevallen en een ezel is dan niet nodig, want dat is ze blijkbaar zelf. En die Jozef dan. Goeie peer. Komt hij een zwangere vrouw tegen en hij stelt geen vragen en gaat wel even voor dat kind zorgen. Dat vind ik wel een sterk deel van het verhaal. Onbaatzuchtige zorgzaamheid. Mooi!

 

Die herders koop ik ook nog wel. Maar dan die drie wijzen (ten onrechte worden ze wel eens koningen genoemd) die een heel pleuris eind reizen omdat er een ster aan de hemel stond.

Ben je wel lekker?

 

Op school wilde ik al weten waar de Kerstman toch was in dit hele verhaal. En als de kapelaan vertelde dat het steen en steenkoud was in de stal wilde ik weten hoe koud.

In een strenge winter had er bij mij in m’n aquarium een keer ijs gestaan. Echt waar! Ik kreeg pas daarna een kacheltje in m’n kamer!

Het was in de tijd van de enkele ramen en dunne niet geïsoleerde muren. Zo was het leven. Maar om dan gelijk stoer te doen over een bevalling in een wat frisse stal. Kom op zeg!

 

Hoe dan ook dat hele Kerstverhaal rammelt aan alle kanten. Kerst is toch vooral een feest geworden van je een week druk maken om anderen, zodat je de rest van het jaar weer lekker vooral aan jezelf kan denken.

Genoeg over de hypocrisie van de Kerst en laten we er een leuke tweede Kerstdag van maken.

Dan toch voor mij dat geweldige nummer van het album Led Zepplin II als ultieme Kerstplaat….

 

Thank You.

Happiness: no more be sad,

Happiness: I'm glad.

If the sun refused to shine,

I would still be loving you.

Mountains crumble to the sea,

There will still be you and me

 

Als je dat met belletjes zingt is het ook ineens mierzoet.

 

1970

Dit jaar was het 50e jubileum jaar van het geweldige muziek jaar 1970.

Aan het eind van 2020 blikken we daarom nog één keer terug naar 1970.

 

1970 is het jaar van hits als:

• See Me, Feel Me van The Who
• Paranoid van Black Sabbath
• Lola van The Kinks
• Get Ready van Rare Earth
• My Sweet Lord van George Harrison
• Whole Lotta Love van Led Zeppelin (nog steeds briljant)
• Bridge over Troubled Water Simon & Garfunkel
• Travelin' Band van Creedence Clearwater Revival maar CCR had in dat jaar ook hits met Who'll Stop the Rain, Lookin' Out My Back Door, Up Around the Bend en Up on Cripple Creek
• Venus – Shocking Blue (no 1 in de USA)
• Big Yellow Taxi van Joni Mitchell
• Does Anybody Really Know What Time It Is van Chicago
• He Ain't Heavy, He's My Brother van The Hollies
• Little Green Bag van George Baker Selection
• Black Magic Woman van Santana
• Black Night van Deep Purple
• Lay Down van Melanie met The Edwin Hawkins Singers (zoek optreden bij Willem Duys eens op!)
• Immigrant Song van Led Zeppelin (brutaalste albumopener)
• In the Summertime van Mungo Jerry (vrolijker wordt het niet)
• American Woman van The Guess Who
• Only Love Can Break Your Heart van Neil Young
• Love the One You're With van Stephen Stills (goeie tip trouwens)
• Son of a Preacher Man van Aretha Franklin (wat goed!)
• After Midnight van Eric Clapton (van vriend JJ Cale)
• Voodoo Chile van Jimi Hendrix
• Wild World van Cat Stevens
• Teach Your Childeren wat ten onrechte wordt toegekend aan Crosby, Stills, Nash & Young alleen Neil Young speelt helemaal niet mee op dit nummer. Het nummer komt van het album Deja Vu van het viertal, maar op bijna de helft van de nummers speelt/zingt Young NIET mee……...
  Het viertal had in 1970 ook nog hits met Woodstock, Ohio en Our House. Ook op Our House doet Neil niet mee ondanks de credits op het label van de single.

De hoeveelheid hits uit 1970 die nu nog dagelijks de radio halen is enorm. Een overzicht van albums uit 1970 ga ik al helemaal niet aan beginnen.

1970 is ook het jaar dat The Beatles definitief uit elkaar gaan, maar ook het jaar van het overlijden van Jim Hendrix en Janis Joplin.

Minder bekend bij het grote publiek is het overlijden van Alan Wilson. Hij was een van de oprichters van Canned Heat (Blues Rock) en overleed op 27(!!!!) jarige leeftijd. Het ging niet aan een ieder voorbij en Stephen Stills maakte als tribute voor Alan Wilson, Jimi Hendrix en Duane Allman het schitterende Blues Man voor het album Manassas (1972)

 

1970 blijft een muziekjaar waar je een hele encyclopedie mee kan vullen.

Als ik even door m’n oogharen kijk denk ik dat qua aantal hits Creendence Clearwater Revival in 1970 het meest succesvol was. Als ik het mis heb hoor ik het graag!

Dus een lekkere verzamelaar van CCR barstens vol met hits……………..

Ik ben trouwens wel benieuwd wat iemand over 50 jaar over het muziekjaar 2020 gaat schrijven!

Kerstplaten

Kerst als moment van opzitten en pootjes geven gaat aan mij echt voorbij. Kerst als moment aan het eind van het jaar voor enige bezinning is prima.

Bezinning kan prima met een muziekje en wat is er veel Kerstmuziek op de plaat gezet. Van Olijk en gezellig tot religieus. Van mierzoet tot Heavy Metal. Van Blues tot Country.

Van braaf tot ondeugend.

Onnoemelijk veel is er gemaakt en de historie van Kerstplaten gaat ver terug en verzamelaars van 78 toeren platen tasten diep in de buidel om bepaalde exemplaren te scoren.

Veel artiesten hebben tijdens hun carrière wel een keer een Kerstnummer opgenomen. Soms een traditional en soms een eigen nummer.

Duizenden inmiddels!

Er zijn dan ook 1000en verschillende (kijk eens op Discogs!) verzamelalbums uitgebracht met daarop een collectie van verschillende Kerstnummers gezongen door verschillende artiesten.

Maar er zijn ook artiesten die zingen in hun eentje een heel album vol met Kerstnummers.

Een aantal uit een logische hoek, maar er zijn toch ook wel een paar verrassende bij.

Ik heb er gewoon eens een paar op een rijtje gezet. Leuk als inspiratie om een playlist op Spotify te maken. Lekker traditioneel of juist wat anders:

• Sufjan Stevens - Songs for Christmas
• Elvis Presley – diverse Kerstalbums
• Dolly Parton - A Holly Dolly Christmas
• Weezer - A Weezer Christmas
• Carpenters, 'Christmas Collection'
• James Brown - James Brown's Funky Christmas
• Mariah Carey - Merry Christmas
• Barbra Streisand - A Christmas Album
• Neil Diamond - The Christmas Album
• Nat King Cole, 'The Christmas Song'
• Johnny Cash – Diverse albums
• Ella Fitzgerald - Ella Wishes You A Swinging Christmas
• Bing Crosby - White Christmas
• Louis Armstrong and Friends - The Best of Christmas Songs
• Ray Charles - The Spirit of Christmas
• The Jethro Tull Christmas Album
• Chicago - XXV The Christmas Album
• James Taylor at Christmas
• Carrie Underwood - My Gift
• Diana Krall – Christmas Songs
• Gwen Stefani - You Make It Feel Like Christmas
• Kate Bush - December Will Be Magic Again
• Canned Heat – Christmas Album'
• Lynyrd Skynyrd, 'Christmas Time Again'
• Eric Clapton - Happy Xmas
• Rod Stewart - Merry Christmas, Baby
• Robbie Williams - The Christmas Present
• The Taylor Swift Holiday Collection
• Beach Boys - Beach Boys' Christmas Album
• Frank Sinatra - A Jolly Christmas From Frank Sinatra
• Bob Dylan - Christmas in the Heart
• B.B. King - A Christmas Celebration of Hope

Elvis is The King en dat is hij ook als het gaat om het aantal Kerstalbums. Een aantal officiele albums maar er is ook een hele rij Kerstalbums die niet tot de reguliere discografie van Elvis behoren.

Ongemerkt had ik op enig moment een hele rij Kerstplaten van Elvis. Inmiddels ingedikt en een paar is echt genoeg……………

Beetje zoet maar ook wel lekker klassiek.

 

Santana

Afgelopen week kwam er een paar keer een cartoon voorbij hoe je Santa, Satan en Santana uit elkaar kan houden. Grappig gedaan en we duiken er even bovenop!

Ik ben geen bovenmatig fan van Kerst. Ja er staat een boom en ik heb waarschijnlijk bovenmatig veel Kerstplaten, maar dat opzitten en pootjes geven ben ik zwaar allergisch voor.

Dat je op dit moment maar drie mensen op bezoek mag hebben hadden ze van mij 60 jaar eerder uit mogen vinden.

En die onzin dat we niet willen dat mensen tussen Kerst en Oudjaar alleen zijn is natuurlijk ook gezwets van dronken Kerstbal.

Maak je liever druk dat mensen tussen Oudjaar en Kerst niet alleen zijn!

 

Verder is het voor veel mensen natuurlijk vette stress. Menig huwelijk overleefd het opzetten van de Kerstboom al niet, laat staan de stress die ontstaat door ineens dingen te gaan koken waar je geen ervaring mee hebt.

Wat dat betreft ben ik meer fan van Satan. Dat concept is tenminste duidelijk. Bedacht om mensen bang (en dus stress) te maken.

Wat hebben ze mij op school daar bang mee lopen maken. Niet gelukt want met catechismus had ik vooral veel lastige vragen. Als iemand een paar keer de waarom (een van de eerste woorden die ik leerde) vraag niet kan beantwoorden ben je mij kwijt.

Strikt ben ik best gevoelig voor rituelen die de RK-Kerk heeft, maar concepten als Hemel en Hel ben je mij echt kwijt. Er is sowieso maar één Hel en die ligt in Noord Frankrijk.

Wielrennen blijft ook de meest Katholieke sport, maar naast wat symboliek en rituelen geef ik daar geen hogere betekenis aan.

 

Dan de derde uit de cartoon: Santana.

De band die naar oprichter Carlos Santana is genoemd is half jaren 60 opgericht en bestaat nog steeds!

Wat een loopbaan!

Hoewel in 1966 begonnen was de grote doorbraak op Woodstock (1970). Wat een subliem optreden werd daar neergezet!

Op Woodstock spelen was voor velen een behoorlijke opstap in hun carrière!

De band Santana is wel een beetje een duiventil.

Zo’n 70 muzikanten kunnen zeggen dat ze officieel lid zijn geweest van Santana en alleen Carlos zelf speelt op alle gemaakt albums mee.

Dat zijn 25 studio album een 7 tal live albums en een enorme serie verzamelaars.

De muziek van Santana laat zich het best indelen bij de Latin Rock en Jazz Fusion. In de beginjaren zat daar natuurlijk een Psychedelisch sausje overheen en toen die hype over was kwamen er een paar platen met een wat meer Funky geluid.

 

Later werden platen iets meer pure Rock en zelfs wel een beetje Hard Rock.

Een enkel album zwalkte Carlos naar de wat gewone Pop. Gelukkig bleef dat bij 1 misser namelijk het album Shaman. Alle andere albums van Santana krijgen hoge waarderingen. Het is bizar knap hoe Carlos met zoveel wisselende muzikanten dit niveau over zo’n lange tijd heeft weten vast te houden.

Het album Africa Speaks wat hij vorig jaar uitbracht krijgt overal 4-5 sterren!

Persoonlijk ben ik het meest gecharmeerd van de meer Jazz Fusion albums zoals Welcome. Deze staat nu op maar niet op de foto.

 

Ook het Jazz Fusion album Love Devotion Surrender wat hij samen met John McLaughlin heeft gemaakt vind ik ongekend briljant.

De wat meer pure Jazz Fusion albums zijn beslist een stuk minder laagdrempelig, maar maken ze voor mij daarom voor langer periode uitdagend luistervoer.

Naast het album met John McLaughlin heeft Santana ook een album gemaakt met Buddy Miles. Dat is een concertregistratie en is een demonstratie van misschien wel 10 muziekstijlen. Briljante plaat!

Santana heeft sowieso met onnoemelijk veel collega’s op het podium gestaan en ik ga mij niet een wagen om zo’n lijstje te maken.

 

Santa, Satan, Santana? Santana heeft gewonnen!

 

Keith Richards

We spreken bijna van een wonder maar Keith doet er vandaag een jaartje bij. Ik kan mij goed herinneren dat ruim 40 jaar geleden in een muziekblad een lijst stond met muzikanten die niet erg oud zouden worden. Een wat bizar top 10 lijstje trouwens.

De veronderstelde lifestyle van Keith kan natuurlijk nooit een inspiratie zijn om je gezondheid niet serieus te nemen.

Dat neemt niet weg dat als een monnik leven ook geen garantie is om langer te leven. Het lijkt hooguit langer.

Keith Richards is samen met Mick Jagger na het wegvallen van Brian Jones al vele jaren een belangrijke drijvende kracht van The Rolling Stones.

Een enorme carrière en bizar hoe de chemie met Jagger is gebleven. Ja ze hebben wel eens over de grond liggen rollen. Toch is het wel uniek hoe twee van die toppers zolang de samenwerking hebben weten vorm te geven.

 

De catalogus die Keith met de Stones heeft opgebouwd is enorm.

Toch even een paar nummers noemen waar Keith op gitaar lekker los gaat:

Jumpin’ Jack Flash, Street Fighting Men, Gimme Shelter, Satisfaction, Tumblin' Dice en een van m’n favoriete gitaarnummers: Brown Sugar.

Keith heeft op alle albums van de Stones meegespeeld, maar heeft ook een paar uitstekende soloplaten gemaakt.

Vooral het album Talk Is Cheap mag er wezen. Vrij recent is daar een zeer fraaie box van uitgekomen.

Van de Stones komt er iedere maand wel wat uit dus ik laat zo’n box in de winkel liggen. Alleen daar heb je al een baan voor nodig!

 

Fanatieke Stones fans met iets meer budgettaire ruimte zullen beslist smullen van zo’n box.

De Stones platen eens uit de kast getrokken en Exile On Main Street blijft toch een van m’n favoriete albums...........

 

Nou als Keith jarig is lijkt mij dat er maar 1 mogelijkheid is: Proost!

 

Beethoven 250

Vandaag de 250e verjaardag van Ludwig. Chuck Berry schreef al eens een liedje over hem: “Roll Over Beethoven”

Niet alleen Chuck maar ook The Beatles en ELO hadden daar een hit mee.

Over klassieke muziek weet ik niet zoveel te vertellen als over bijvoorbeeld Blues Rock en Americana.

Maar ontegenzeglijk is Beethoven een van klassieke componisten/muzikanten/dirigenten die muziek laagdrempelig heeft gemaakt EN enorm invloedrijk op veel muziek die daarna gemaakt is.

De ouderen onder ons kennen vast nog The 5th van Ekseption en wat te denken van Because van The Beatles.

Ik heb ergens een artikel liggen met een bizarre opsomming waar we in de moderne muziek Beethoven allemaal terugvinden.

 

Ik heb van Beethoven eigenlijk alleen maar symfonieën. Veel van die sonates – waar hij er bizar veel van gemaakt heeft – laat ik aan mij voorbij gaan.

Gewoon 9 symfonieën vind ik genoeg. Je kan niet van iedereen alles hebben. Van sommige symfonieën heb ik meerdere versies. Wel boeiend om de verschillen te ontdekken.

Opmerkelijk is hoe verschillen in orkest en dirigent invloed hebben om strikt genomen het zelfde stuk muziek. Boeiende vraag die dan opkomt: wie zit het dichts aan tegen wat Beethoven voor ogen (oren natuurlijk) had?

 

Normaal was de 250e verjaardag van Ludwig groots gevierd met veel events. Door de Corona zit dat er even niet in en moeten liefhebbers zich beperken tot virtueel vermaak.

Zelfs in de kringloop een plaatje scoren van Beethoven zit er niet in. Laat staan een gezellige platenbeurs, concert of tentoonstelling.

 

Het jubileum zorgt voor veel muzikale uitgaves op CD/LP maar ook posters, zeefdrukken, beeldjes, boeken, kalenders, T-shirts, koffiemokken en zelfs mondkapjes.

Mooiste Beethoven “gadget” vind ik het speciale pick-up element van Ortofoon. Sowieso een muzikaal merk en met een mooi productaanbod als het om pick-up elementen gaat.

De 2M serie heeft voor de kleine beurs al een geweldig element. De rode 2M is heel veel muziek voor weinig geld!

In de 2M serie is nu de LVB250 Black uitgebracht met op de linker zijkant een afbeelding van Beethoven.

Aannemelijk is dat “onder de motorkap” een gewone 2M black zit.

Dat is een top element in het MM segment (niet ieder wil dat gepiel met MC elementen) maar met 600 euro geen goedkoop ding.

 

De Beethoven special zal vast nog net iets duurder worden. Dus de kans dat ik naar de 6de ga luisteren met de 2MLVD is erg klein………….

Beethoven klinkt trouwens prima op de configuratie die ik nu heb staan en de oortjes worden er door de jaren ook niet beter op……….

 

Bij de koffie doe ik lekker tweemaal x de 6de:

 

On The Road To Find Out

Gister heb ik mijn ontslag genomen en dat is dan zo’n moment om terug te grijpen op dit album dat dit jaar haar 50e jubileum kent.

Cat Stevens vierde dat eerder dit jaar met een remake van dit album met als hoogtepunt dat hij als vader tegen “zijn” zoon zingt, waarbij dus opnames van 50 jaar geleden met die van nu zijn gecombineerd.

Naast deze Tea For The Tillerman 2 kwam er deze maand ook een luxe box uit.

De box bevat 2 LP’s, 5 CD’s, 1 Blue Ray een schitterend boek en wat grapjes als poster en sticker.

De 1e LP is een remaster van het originele album. De 2e LP bevat live opnames uit de legendarische Troubadour.

 

Als CD de remix van het originele album, de remake van dit jaar en verder veel demo's en nooit uitgebrachte live opnames.

Het boek is echt prachtig en het gaat niet alleen over dit album, maar laat ook de context van 1970 zien. Mooie en bijzondere foto’s en documenten. Zo’n boek waar je met een knap glaasje volledig in kan verdwalen.

Zo nu en dan verdwalen is prima, maar niet meer in m’n werk. Daar ben ik echt te oud voor geworden. En beter op tijd stoppen dan door klooien.

Aan het eind van je proeftijd tegen een werkgever zeggen dat je niet verder gaat is nooit leuk. Ze zagen het ook niet aankomen. Niet leuk maar ik ben niet geschikt om in een non-profit organisatie m’n weg te zoeken. Ik heb het geprobeerd maar dat gaat niet goed komen. Dus afscheid genomen.

Het zijn wel momenten dat het album Tea For The Tillerman tevoorschijn komt.

 

Voor de Kerst mijzelf getrakteerd op deze schitterende box en voor liefhebbers van dit album een feestje.

Dit soort boxen zijn nooit goedkoop, maar als je jezelf nooit kietelt heb je nooit lol.

Genieten van deze box met daarop diverse uitvoeringen van "On The Road To Find Out"……………. Keer op een keer voor mij een zeer toepasselijk nummer.

 

R.I.P. Oscar

Gister hoorde ik van een vriend dat Oscar Benton vorige maand is overleden. 

Toch wel een beetje te jong voor mijn gevoel. Twee jaar terug nog een mini-optreden van Oscar gezien bij "Op Het Kleedje" bij Staffhorst in Utrecht. 

Samen met z'n Bluesband met jongens als Guus en Johnny Laporte die we vooral kennen van Barrelhouse (een van NL's beste Bluesbands). 

Triest nieuws en ook triest dat mij dat is ontgaan want Oscar was toch een monument in de NL-Blues scene. Hier sta ik samen met Oscar precies 2 jaar geleden bij Staffhorst toen hij zijn nieuwe album presenteerde.

Oscar dank voor je geweldig muziek!