Santana

Afgelopen week kwam er een paar keer een cartoon voorbij hoe je Santa, Satan en Santana uit elkaar kan houden. Grappig gedaan en we duiken er even bovenop!

Ik ben geen bovenmatig fan van Kerst. Ja er staat een boom en ik heb waarschijnlijk bovenmatig veel Kerstplaten, maar dat opzitten en pootjes geven ben ik zwaar allergisch voor.

Dat je op dit moment maar drie mensen op bezoek mag hebben hadden ze van mij 60 jaar eerder uit mogen vinden.

En die onzin dat we niet willen dat mensen tussen Kerst en Oudjaar alleen zijn is natuurlijk ook gezwets van dronken Kerstbal.

Maak je liever druk dat mensen tussen Oudjaar en Kerst niet alleen zijn!

 

Verder is het voor veel mensen natuurlijk vette stress. Menig huwelijk overleefd het opzetten van de Kerstboom al niet, laat staan de stress die ontstaat door ineens dingen te gaan koken waar je geen ervaring mee hebt.

Wat dat betreft ben ik meer fan van Satan. Dat concept is tenminste duidelijk. Bedacht om mensen bang (en dus stress) te maken.

Wat hebben ze mij op school daar bang mee lopen maken. Niet gelukt want met catechismus had ik vooral veel lastige vragen. Als iemand een paar keer de waarom (een van de eerste woorden die ik leerde) vraag niet kan beantwoorden ben je mij kwijt.

Strikt ben ik best gevoelig voor rituelen die de RK-Kerk heeft, maar concepten als Hemel en Hel ben je mij echt kwijt. Er is sowieso maar één Hel en die ligt in Noord Frankrijk.

Wielrennen blijft ook de meest Katholieke sport, maar naast wat symboliek en rituelen geef ik daar geen hogere betekenis aan.

 

Dan de derde uit de cartoon: Santana.

De band die naar oprichter Carlos Santana is genoemd is half jaren 60 opgericht en bestaat nog steeds!

Wat een loopbaan!

Hoewel in 1966 begonnen was de grote doorbraak op Woodstock (1970). Wat een subliem optreden werd daar neergezet!

Op Woodstock spelen was voor velen een behoorlijke opstap in hun carrière!

De band Santana is wel een beetje een duiventil.

Zo’n 70 muzikanten kunnen zeggen dat ze officieel lid zijn geweest van Santana en alleen Carlos zelf speelt op alle gemaakt albums mee.

Dat zijn 25 studio album een 7 tal live albums en een enorme serie verzamelaars.

De muziek van Santana laat zich het best indelen bij de Latin Rock en Jazz Fusion. In de beginjaren zat daar natuurlijk een Psychedelisch sausje overheen en toen die hype over was kwamen er een paar platen met een wat meer Funky geluid.

 

Later werden platen iets meer pure Rock en zelfs wel een beetje Hard Rock.

Een enkel album zwalkte Carlos naar de wat gewone Pop. Gelukkig bleef dat bij 1 misser namelijk het album Shaman. Alle andere albums van Santana krijgen hoge waarderingen. Het is bizar knap hoe Carlos met zoveel wisselende muzikanten dit niveau over zo’n lange tijd heeft weten vast te houden.

Het album Africa Speaks wat hij vorig jaar uitbracht krijgt overal 4-5 sterren!

Persoonlijk ben ik het meest gecharmeerd van de meer Jazz Fusion albums zoals Welcome. Deze staat nu op maar niet op de foto.

 

Ook het Jazz Fusion album Love Devotion Surrender wat hij samen met John McLaughlin heeft gemaakt vind ik ongekend briljant.

De wat meer pure Jazz Fusion albums zijn beslist een stuk minder laagdrempelig, maar maken ze voor mij daarom voor langer periode uitdagend luistervoer.

Naast het album met John McLaughlin heeft Santana ook een album gemaakt met Buddy Miles. Dat is een concertregistratie en is een demonstratie van misschien wel 10 muziekstijlen. Briljante plaat!

Santana heeft sowieso met onnoemelijk veel collega’s op het podium gestaan en ik ga mij niet een wagen om zo’n lijstje te maken.

 

Santa, Satan, Santana? Santana heeft gewonnen!