Janis @ Woodstock

Ieder jong mens die dood gaat is per definitie een trieste en verschrikkelijke gebeurtenis. Los of ze domme dingen hebben gedaan of heel veel talent hebben. Jonge mensen horen de kans te krijgen hun weg te zoeken, hun talenten te exploiteren, hun dromen te leven. 

Soms gaat dat fout. In het gewone dagelijks leven, dus ook in Rock & Roll land. In de Rock wereld is er zelfs een speciale club voor ieder die slechts 27 is geworden. 

ZEVENENTWINTIG………...als ik kijk wat een geweldige dingen ik tussen m’n 27 en nu (64) heb gedaan?

Natuurlijk zaten daar tegenslagen tussen zoals scheiding, belazerd worden door een werkgever, te lang in de WW, diverse operaties, maar eigenlijk werd het leven pas echt leuk na m’n 35e. Ik moet er niet aan denken dat het op m’n 27e klaar was geweest......... 

Hoewel de Club van 27 wel eens wordt geromantiseerd is het natuurlijk vooral in en in triest. En die moraalridders die roepen “eigen schuld dikke bult” kan ik zo slecht tegen. Juist mensen die creatief zijn en grenzen zoeken hebben er voor gezorgd dat we niet meer in berevellen lopen. 

Met het zoeken van grenzen gaat het soms fout........ Zo ook bij Janis Joplin. Een geweldige Bluesrock zangeres met een Soulfull stem en met gemak zong ze zonder versterking een middel grote zaal vol. 

Het was deze week al weer 50 jaar geleden dat Janis naar nog hogere sferen ging. Een leegte die eigenlijk nooit echt is opgevuld. Ja er zijn genoeg zangeressen die zich door Janis hebben laten inspireren, maar een echte opvolgster? 

Het zijn ook best hele grote schoenen waar je in gaat staan. Want ondanks dat Janis maar 27 jaar is geworden heeft ze een geweldige erfenis achter gelaten. 

Bekend bij het grote publiek met hits als Me and Bobby McGee en Cry Baby. Janis maakte oa indruk haar optreden op Woodstock. Van Woodstock werd naast een film aanvankelijk een 3lp en een 2lp set gemaakt met daarop een mix van diverse artiesten. 

Bij diverse jubilea verschenen er extra platen tot vorig jaar bij het 50 jarig jubileum de prachtige set “back to the Garden”. De vijf oorspronkelijke platen aangevuld met vijf platen met meer en deels niet eerder uitgegeven nummers. 

Naast de offciele Woodstock uitgaves zijn er de laatste jaren ook meer en meer albums verschenen met de complete set van één specifieke act. Zo ook de set van Janis Joplin. Heerlijke setlist en Janis en haar band beginnen heel Jazzy met hier en daar een hoofdrol voor de blazers. 

Na een aantal nummers vol gas neemt ze met het schitterende Kozmic Blues een beetje gas terug, maar wat is dit bloedstollend mooi: Whoa don't discover it lasts Honey, time keeps a-moving on, hey yeah, yeah yeah. Well, I'm twenty-five years older now So I know it can't be right And I'm no better baby and I can't help you no more Than I did when I was just a girl. Yeah! 

Daarna gaat het gas er weer op en met de uitsmijter Ball And Chain denk je dat er een easy Blues nummer aan zit te komen maar Janis gaat helemaal tot de max. Je hoort tegen het eind van het nummer ook. Helemaal, helemaal, helemaal. Brrrrr…...wat goed. 

Helaas worden van deze speciale series maar beperkte oplages gemaakt. Ik heb er gelijk een gekocht voor weinig, maar de prijzen zijn in 1,5 jaar tijd verdubbeld en verdrievoudigd als je al aan een exemplaar kan komen.