Blues met Walter Trout

Gister een geweldige dag gehad……………...op één ding na: de annulering van Parijs-Roubaix

Daar heb ik wel even 50 Blues platen voor nodig om dat een beetje weg te kauwen.

Ik begin met Walter Trout. Niet erg bekend bij het grote publiek en als je hem niet kent is dat toch een gemiste kans.

Deze geweldige gitarist speelde in het begin van z’n carrière vooral in het clubcircuit. Niet dat hij bij tweederangs acts voor lege zalen stond te spelen. Integendeel!

Trout werd snel herkend als een fenomenaal gitarist en stond in het begin van z’n carrière al met legende’s als John Lee Hooker op het podium.

Eind jaren 70 wordt hij de gitarist bij Canned Heat. Een Bluesrock (met wat Boogie) band die het vooral in The States erg goed deed. Canned Heat had al diverse malen met John Lee Hooker gespeeld en het is aannemelijk dat het Hooker is geweest die Trout daar heeft geïntroduceerd.

Maar dat is een (logische) aanname en als iemand een gedocumenteerd bewijs heeft dat het anders is hoor ik het graag.

 

Na een aantal jaren bij de Canned Heat de kroonluchters van het plafond te spelen wordt hij door John Mayall gevraagd om bij The Bluesbreakers te komen.

Een mooie stap in de carrière van Trout en bij Mayall werkt hij mee aan een paar puike albums.

Iemand bekend met het nummer Chicago Line van het gelijknamige album? Horen we daar toch niet wat Boogie resten uit de Canned Heat periode.

Na een aantal succesvolle jaren bij The Bluesbreakers besluit Trout om “solo” te gaan.

 

Een eigen begeleidings-band en inmiddels timmert Trout al 31 jaar solo aan de weg.

Z’n concerten worden graag bezocht door liefhebbers van stevige Bluesrock en Trout heeft inmiddels ook een indrukwekkende discografie bij elkaar gespeeld.

In 2014 bij zijn 25 jarig jubileum als solo artiest kwam in een speciale serie zijn 10 solo albums uit.

De oorspronkelijk album cover staat verkleind weergegeven en de omlijsting is van de hele serie gelijk. Zwaar vinyl en een deel van de gelimiteerde serie heeft het vinyl een kleurtje. Veel extra info en mooie schone mastering.

 

Een van m’n favorieten uit die serie is Life in the Jungle die nu opstaat.

Het eerste soloalbum van Trout. Hij had flink wat ervaring opgedaan, maar nog wel jonge vingers en goed hoorbaar is hoe bizar snel Trout is.

In 2014 bleek Trout ernstig ziek te zijn en een lever-transplantatie was onvermijdelijk. Een jaar nadat zijn vrouw de fans had laten weten dat Walter ernstig ziek was kondigde zij hem aan tijdens een concert in Londen (of?).

Een indrukwekkend moment. Overigens een erg leuke vrouw. Een Deense waar hij al lang mee samen is en de Blues was even niet de Blues.

 

Hoewel volledig hersteld begreep Walter maar wat goed dat het niet vanzelfsprekend was en vorig jaar bracht hij het album Survivor Blues uit.

Een pakkende titel met al even pakkende muziek.

Hij “wandelt” op dat album langs een aantal personen die zijn leven hebben gekleurd en speelt hij covers van Mayall en BB King.

 

Trout is een enorm kleurrijke gast die vaak aan de wat heftigere kant van de Bluesrock zit. Zeg maar eerste album Led Zeppelin.

Naast zijn stevige stijl valt zijn snelheid op waar hij zijn hele carrière aan gewerkt heeft.

Zoals gezegd niet erg bekende bij het grote publiek en dat is eigenlijk wel jammer. De ruime en diverse muzikale ervaringen en persoonlijke tegenslagen in het leven hebben hem tot een van de meeste authentieke blanke Blues muzikanten gemaakt.

 

Walter…………..met sterke zwarte koffie en een puur stukje chocolade!