Vanuit die muzikale kelders zijn al de nodige pareltjes verschenen maar het is amper bij te houden. Gelukkig is veel gratis online te luisteren, zodat je keuzes kan maken wat je evt op vinyl of CD wilt hebben.
Veel van het oude werk wat beide heren uitbrengen is echt dik de moeite en vult soms een gat op tussen reeds eerder uitgebrachte albums.
Dat neemt niet weg dat ik van beide legendes vooral de oorspronkelijke reeks studioalbums enorm weet te waarderen. Het ene album wat meer dan de ander.
Ik ben gestaakt in mijn poging om van Bob Dylan en Neil Young alle officiële albums op vinyl te bemachtigen. Financieel is dat ondoenbaar. Veel is maar beperkt op vinyl uitgebracht en nette exemplaren kosten soms 500 dollar en meer. Daarnaast helpt dan een extra Kallax niet en wordt het echt Funda!
In plaats van meer, meer, nog meer kunnen we ook eens denken: minder!
Dus dat ik maar vijf(5!) platen van Bob Dylan mag houden en de rest moet weg.
Dan gaan er toch een paar met pijn in het hart aan de kant. Bijvoorbeeld The Freewheelin Bob Dylan. Een album wat door de Beatles is grijsgedraaid ter inspiratie voor wat komen gaat.
Geweldig album maar niet in mijn persoonlijke Zimmerman top vijf. Toc is er twijfel.
Uiteindelijk hou ik deze vijf over. Het voelt toch of ik maar vijf van de vijtig puppy’s kan redden.
Met bloedend hart laat ik de rest dan ook achter mij.
De zondag vul ik dus met deze vijf.
Blonde on Blonde is een no-brainer. Hoe ingewikkeld, ondoorgrondelijk de teksten soms zijn zing ik dit album van voor tot achter mee. Niet dat ik gezien mijn zangkwaliteiten daar iemand een plezier mee doe.
Songs waar je na 55 jaar nog op kan zitten kauwen zoals “Stuck Inside of Mobile with the Memphis Blues Again” maar ook simpel hoe gefrustreerd de gewezen liefde kan voelen met "Just Like A Woman".
Ook het "4th Time Around" lijkt zo’n knipoog naar mislukte liefde, maar is toch vooral een antwoord van Dylan op John Lennon die op Rubber Soul Dylan probeert na te doen.
Naast Blonde On Blonde zijn ook de twee voorgangers unieke albums geworden. Zowel Bringing It All Back Home als Highway 61 Revisited. Op de eerste vinden we oa het bekende "Mr Tamborine Man".
Het bevat ook "Subterranean Homesick Blues". In Nederland had het album indertijd ook die naam.
"Subterranean Homesick Blues" is niet alleen een briljante song het heeft ook de meeste gekopieerde videoclip opgeleverd. Videoclips waren er eigenlijk nog niet.
In een fabriekshal bladert Dylan de tekst van de song op grote vellen papier bijna woord voor woord om. Eigenlijk legt Dylan hier ook de basis voor de karaoke.
Het omslaan van tekst in een videoclip op deze wijze is daarna door heel veel artiesten nagedaan.
Highway 61 bevat "Like A Rolling Stone" wat al meermaals is uitgeroepen tot de beste song aller tijden.
Het album bevat ook "Desolation Row"…………...hoewel het hogere school metaforen uitpluizen is mag je je met de komende verkiezingen in Amerika inderdaad afvragen of:
The Titanic sails at dawn
Everybody's shouting
"Which side are you on?"
And Ezra Pound and T. S. Eliot
Fighting in the captain's tower
Aan welke kant sta je dan op de Titanic. Het is een zinkend schip. VOOR IEDEREEN!
Bovenstaande drie albums was Dylan qua teksten toch op z’n best. Toch behoort een album als Desire ook tot de absolute top. Niet alleen omwille van het protest over de rechtszaak tegen een gekleurde bokser. Het album bevat vooral muzikaal een aantal pareltjes.
Met name de wat Latin invloeden op het album kan ik erg waarderen.
Als vijfde album hou ik het op Blood On The Tracks. Dit album grenst aan de perfectie. De teksten zijn minder uitdagend dan de drie albums die ik al eerste noem.
De teksten zijn ook persoonlijker dan we van Dylan gewend zijn. Dit album zorgt ervoor dat Dylan voor iedereen is. Niet ieder heeft immers zin om avonden teksten uit te zitten kluiven.
Blood On The Tracks is de allemansvriend onder de Dylan albums. Ondanks dat is het ook voor de fanatieke Dylan liefhebber van het eerste uur een album om van te smullen.
Daar waar Dylan vaak de vinger naar andere wees en op de zere plek legde geeft hij op Blood On Tracks vooral zichzelf bloot.
Vijf top albums maar velen anderen ga ik toch missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten