Aja

Dit is het zesde album van Steely Dan en verscheen in 1977. Ik zat bij het verschijnen van het album in militaire dienst en had nauwelijks geld.

Dus LP’s die ik wel kocht moest ik heel kritisch op zijn. AJA zat daar niet bij. Simpel omdat ik Steely Dan nog niet zo goed kende!

Ik kon de LP lenen en heb deze op tape (open reel) gezet.

Op zo’n goedkope Realistic tape. Ik had een eenvoudig tweedehands Akai deck geschikt voor 18cm spoelen. Die Realistic tapes koste geen flikker en op een 540meter (1800 ft) tape kon je vier albums kwijt als je opnam met 9,5cm p/s.

Ja ik weet het…….. 19 cm p/s is beter maar die 9,5 was altijd nog veel beter dan de 4,75 van de cassettedecks die populair aan het worden waren. Daarnaast is de tape in een open reel configuratie tweemaal zo breed als de tape in een cassette.

Dus de resolutie was viermaal zo groot! 

 

Toch verdient zo'n album als Aja beter. De muziek is van ongelooflijk hoog niveau en dit album kreeg zelfs van de meest zure recensisten een 10 of 5 sterren.

Wat is dit een heerlijke muziek. Smooth, relax en een unieke eeuwigheidswaarde.

Naast de fraaie muziek valt ook op hoe geweldig dit album geluidstechnisch in elkaar zit.

Onwaarschijnlijk. Het album wordt dan ook nog steeds gebruikt als referentie om High End installaties met een draaitafel te beoordelen.

Dit album is ook onderscheiden met een Grammy voor de geluidstechniek.

De diepte en de detaillering is echt uniek. Stil is stil, instrumenten klinken los van elkaar zonder dat er een of ander raar stereobeeld ontstaat. 

 

Toen ik budgettair wat meer lucht had heb ik van dit album een MFSL (Original Master Recording) gehad. Die platen kosten (1983?) 50 gulden terwijl gewone LP’s tussen de 15 en 21 gulden zaten.

Een of andere gek gaf er op enig moment een vermogen voor. Prima!

Ik heb nu een geremasterde versie die bizar goed klinkt. Schoon, uitstekende dynamiek, keurig stereobeeld en enorme detaillering.

Juist met deze geweldige muziek voegt goede (zit tegen perfect aan) opnametechniek, mastering, persing en verpakking iets toe.

Wat een plaat is dit toch. Gaat zeker mee als ik met 50 albums naar een onbewoond eiland wordt verbannen.

Je zou haast zegen Donald en Walter op hun best…………..maar echt mindere dingen hebben ze nooit gemaakt.

 

Genieten!