Maatklapper

Voor zover ik weet is dit het enige album van Neil Young waar ik op te horen ben.
Het is overigens geen officieel album. Dus Ome Neel heeft niet zijn fiat gegeven op mijn bijdrage.
Het gaat hier om een uitgave van het Russische DOL.
Dit album mag op Discogs ook niet verhandeld worden. Waarom het hier dan wel in de winkel ligt snap ik niet helemaal.
Vroeger was het onderscheid tussen officiële albums en bootlegs voor mijn gevoel veel helderder.
Artiesten brengen zelf inmiddels bootleg opnames uit en bootleg fabrikanten beschikken steeds vaker over materiaal waarvan het lastig is om te verbieden.
Lastige materie maar dit album staat dus niet in de officiële discografie van Ome Neel.

Slechts één nummer op dit album komt van de set die hij in december 1989 in Ahoy heeft gespeeld.
Hij speelde een heerlijke setlis en opende met My My, Hey Hey (Out of the Blue). Dan zit de sfeer er gelijk goed in.
Als oudje voerde hij Don't Let It Bring You Down op maar daar deed hij mij geen plezier, want ik zat net een scheiding weg te kauwen.

Uiteraard nummers als a Heart Of Gold en The Needle and the Damage Done van het album Harvest.
Toen merkte je al dat veel mensen in de Harvest periode bleven hangen. Neil had kort voor deze tournee het album Freedom uitgegeven. Stevige Rock zelfs wel Hard Rock.
Na de matige Geffen periode die vijf toch wat mindere albums had opgeleverd kwam hij met het wat bluesy This Note's for You.
Geen slecht album maar toen hij in de herfst van 1989 met Freedom kwam zaten veel fans ineens weer rechtop.Vooral fans die albums als Every Body Knows This is Nowhere, en Zuma wisten te waarderen.

Op de setlist van Rotterdam dan ook een aantal nummers van dit nieuwe album zoals Crime in The City, Eldorado, No More, Someday en natuurlijk Rockin' in the Free World.
Erg fraai was de uitvoering van Winterlong wat altijd een vreemde eend in de bijt is geweest.
Een vrij oud nummer van Neil wat nooit een echt plekje heeft gekregen.
Verder mochten we in Rotterdam als eerste het nummer Dreamin Man horen. Het zou nog een flink aantal jaar duren voor dat het op een album verscheen.
Hij sluit dit concert af met Powderfinger wat een van m’n favoriete Neil Young nummers is.

Op de setlist ook Come’s a Time en die opname van dat concert is op dit album terecht gekomen.
Als je iemand uit de maat hoort klappen.
That’s ME!