zaterdag 29 december 2018

Buffalo Springfield: What's That Sound? Deel #2

Vorige maand had ik het al even over deze box. Toch maar gekocht..............

Een heel groot deel van mijn muziekcollectie (LP & CD) komt voort uit de legacy van Buffalo Springfield. Buffalo Springfield is wat mij betreft ook een van de meest significante bands die er in de muziekgeschiedenis is geweest.
In Nederland nauwelijks bekend maar daarom niet minder goed en zeker niet minder relevant. Mondiaal zijn we immers maar een stipje!
In een interview eerder dit jaar in UNCUT gaf een van de ex leden ook een heerlijke quote.
Hij stelde dat ze zeker zo goed waren als The Beatles alleen hadden ze geen Epstein om de boel bij elkaar te houden. En laten we eerlijk zijn. Epstein dood en Beatles uit elkaar. Ook bij Buffalo Springfield speelde ego's een rol.
Allemaal jonge gasten dus lekker hoog testosteron en bulkend van de ambitie en veel wilde ideeën over het maken van muziek.
We zaten in die jaren ook midden in de psychedelische rock en vitamines die daarvoor werden ingenomen zullen ook wel voor wat conflicten hebben gezorgd.
Dus na drie studioalbums was het feest al weer over. De heren gingen daarna hun eigen weg hoewel vooral die van Stephen Stills en Neil Young elkaar nog regelmatig zouden kruisen.
Buffalo Springfield was met dit tweetal tevens hofleverancier voor de super formatie Crosby, Stills, Nash & Young.
Overigens ging het daar met ego's ook maar al te vaak fout. Maar daar waar ego's elkaar in de weg zitten kan daar zelfs uniek werk uit komen. Ieder wil de beste zijn en Stills en Young tegen elkaar op gitaar blijft toch genieten met een grote G.

Naast Crosby, Stills, Nash & Young heeft de Buffalo Springfield een aantal schitterende solo carrières en aantal geweldige bands opgeleverd.
Een overzicht zonder dat ik beweer compleet te zijn:
- Neil Young solo (met een enorme discografie)
- Stephen Stills solo (ook zomaar 20 albums)
- Richie Furay solo
- Jim Messina solo
- Stills & Young band
- Manassas
- Poco
- Loggins & Messina
- The Rides (geheimtip voor blues liefhebbers)
- Souther-Hillman-Furay Band
- The Richie Furay Band
Vul gerust aan als ik wat gemist heb!

Als je alle lp's in de kast wilt hebben waar leden van Buffalo Springfield aan mee hebben gewerkt heb je aan de grootste IKEA Kallax niet genoeg. Daarmee is er geen band die zo'n grote album-legacy heeft nagelaten. Zowel in aantal albums, maar ook in diversiteit en zelfs met de ontwikkeling van nieuwe muziekstijlen. Denk maar aan de Grunge van Neil Young. Duik hier maar eens in en het is een bizarre lijst.
Ik ben geen verzamelaar en in dit geval is dat maar goed ook. Neemt niet weg dat als een van de (ex)leden van Buffalo Springfield er met z'n handen aan heeft gezeten het doorgaans prima te pruimen is. Een paar voorbeelden van de diversiteit:
Neil Young met Pearl Jam op Mirror Ball - Heerlijke rock met wat grunge.
Stephen Stills met Judy Collins op Everybody Knows - eeuwige liefde ondergedompeld in zoete folk-rock.
Poco (Messina en Furay) op Deliverin - Country Rock zoals je het live hoort te spelen. Geen tien maar wel een dikke 9!
En zo kan ik wel een dagje doorgaan.

Nu dan toch maar naar de box van Buffalo Springfield. De foto op de doos doet wat psychedelisch aan wat natuurlijk een knipoog is naar een aantal nummers waar stevig is geflirt met deze muziekstijl.

De box bevat alle drie de studioalbums, waarbij de eerste twee zowel in mono als stereo aanwezig zijn. Het was in die jaren gebruikelijk dat als een plaat in stereo werd uitgebracht er ook een mono versie van gemaakt werd. Het derde album is dus nooit officieel als mono uitgebracht en er zwerven mogelijk wel een paar mono-promo’s van rond. Voor de radio was mono toen nog vrij gewoon. De box is ook beschikbaar op CD maar ik heb in dit geval nadrukkelijk voor de vinyl uitvoering gekozen.
Strikt genomen ben ik wat allergisch voor dit soort boxen. Ik ben niet tegen commercie maar met dit soort boxen ligt het er wel heel dik bovenop. Daarnaast probeer ik financiële middelen die ik voor m’n hobby beschikbaar heb wat evenwichtig uit te geven. Ik had echter een extraatje van m’n schoonvader gekregen en je mag jezelf ook wel eens verwennen met iets wat niet echt nodig is. Alle muziek had ik immers al. Kwam deze box ergens tegen net onder de 100 Euro dus……...doe eens gek.
M’n oma zei altijd: “als je jezelf niet kietelt heb je nooit lol”

Box is mooi uitgevoerd maar verwacht geen boek, veel info of bonustracks. Hoezen (de eerste 4) zijn van ouderwets grijs karton en ruiken zelfs een beetje oud. Dat is die weeïge lucht van het bindmiddel. De laatste LP zit in een hoes van moderner karton. Leuke details!

Maar vooral heel puike muziek en alle bekende nummers komen langs: "Bluebird", "Kind Woman", "For what it's Worth" en natuurlijk het wonderschone "Expecting to Fly". Dat laatste is ook het nummer dat mij 50 (!!!) jaar geleden bij Buffalo Springfield heeft gebracht. Tineke sloot daar haar radioprogramma in de late avond op Veronica mee af. Heb ik echt 100en keren gehoord en……………..het verveeld nog niet: Toch zijn deze platen zijn alle tot de rand gevuld met pareltjes en de liefhebber zal toch wel eens denken: Wat als er een goede Epstein bij deze jongens was geweest? Alle vijf de platen zijn geremasterd en klinken ook technisch als een klok. Ook netjes geperst. Niet één spetter!

Opmerkelijk is dat ik de mono versie van Buffalo Springfield Again beter vind klinken dan de stereo versie. Ik die tijd hadden ze natuurlijk maar een paar (waarschijnlijk 4) sporen en op heel wat stereo platen uit de beginperiode klinkt stereo meer als een effect dan dat het een middel is om een ruimtelijk muziekbeeld neer te zetten.
Op de mono editie klinkt de band meer als een geheel zonder dat de individuen verloren gaan. Bij de stereo hadden ze best iets links in (door) rechts kunnen mengen en andersom.
Ik heb m’n luidsprekers vrij dicht bij elkaar staan maar heb je ze wat verder uit elkaar staan zal het net lijken of er niemand in het midden staat. Wellicht symbolisch? Aan de andere kant willen ze bij een remaster vooral de geluidskwaliteit naar een zo hoog mogelijk niveau tillen en de artistieke invulling niet te veel aan prutsen.

De twee mono's ga ik echt alleen nog draaien als ik echt ga zitten luisteren. Knap glas whisky erbij, beentjes languit en je verbazen: What's that sound?


Geen opmerkingen:

Een reactie posten