Deze maand is deze verzamelaar 50 jaar oud. De titel is echter iets te optimistisch. Dit album bevat nummers van de eerste twee albums en dat hoge niveau zouden de heren met elkaar nooit meer weten te behalen.
Verder wordt So Far als een Crosby, Stills, Nash & Young album gepresenteerd terwijl Neil maar op een beperkt aantal nummers meegespeeld. Op 6 van de 11 nummers speelt en zingt Neil geen enkele noot!
Veel fans waren bij het verschijnen van dit album al in het bezit van de albums Crosby, Stills & Nash (1969) en Déjà Vu (1970). Op deze So Far maar liefst negen nummers van deze twee albums. Toch vond ik net als vele anderen het toen de moeite om het album te kopen.
Dit vooral vanwege de nummers "Ohio" en "Find the Cost of Freedom" die samen in 1970 als single waren uitgebracht. Ook de schitterende hoes die door Joni Mitchell is getekend maakte het de moeite dit album aan te schaffen.
Inmiddels heb ik een jubileum versie op wit vinyl en mag het album nog steeds graag draaien. So Far blijkt echter een grote markering in de samenwerking van het viertal. Nadien hebben ze nog diverse albums samen gemaakt, maar keer op keer ontbrak daar toch de chemie.
Nog wat samenwerking vond plaats tussen Crosby en Nash en tussen Young en Stills maar ook dat was aan de matige kant.
Alle vier als solo artiest was om meerdere reden een goed idee. Teveel ego's op de vierkante meter die elkaar niet meer versterkte zoals in het begin.
Vooral Neil Young heeft na de definitieve opsplitsing een geweldige carrière gemaakt met een bizarre catalogus. Een catalogus met heel veel meesterwerkjes maar ook wel met wat missers. Beide het gevolg van veel experimenteren wat de andere drie heren toch wat minder hebben gedaan.
Graham Nash is solo vooral voor veilig gegaan. Niet slecht maar na een geweldige solodebuut album Songs For Beginners uit 1971 krijg je toch het gevoel dat hij de andere drie nodig had om boven zichzelf uit te groeien.
De inmiddels overleden David Crosby maakte een aantal prima solo albums waarbij hij ook nog eens jong talent de ruimte gaf zich te ontwikkelen.
Bij Stephen Stills heb ik het altijd jammer gevonden dat hij de lijn met Manassas niet heeft weten vast te houden. Dat zijn toch twee heel fijne albums die naar meer smaken.
Overigens zijn de albums die Stills met The Rides heeft gemaakt zijn voor de liefhebber van Blues beslist een lekkernij.
So Far had gewoon een dubbelalbum kunnen zijn met de twee oorspronkelijke albums en als extraatje het bovengenoemd singeltje.
Met als titel That's All Folks...............
Geen opmerkingen:
Een reactie posten