Charlie Musselwhite

Geboren op 31 januari 1944 in Kosciusk (Mississippi) als Charles Douglas Musselwhite. Charlie zoals hij uiteindelijk door het leven ging groeide op in een muzikale familie die na een aantal jaar naar Memphis verhuisde.

Een belangrijke stad in de ontwikkeling van de moderne muziek en het was daar waar Charlie in aanraking kwam met muziekstijlen als Rockabilly.  Elvis Presley, Jerry Lee Lewis maar ook iemand als Johnny Cash waren voor Charlie een inspiratiebron.
Als jonge snaak trok hij - en hoe mooier kan het om dat langs Highway 51 te doen - naar Chicago om zijn opleiding af te maken. Daar ontdekte hij artiesten als  Muddy Waters, Buddy Guy, Sonny Boy Williamson II en Howlin' Wolf.

Het Blues virus was gepland en vanaf dat moment wilde hij alles maar dan ook alles van de Blues weten. Om aan de kost te komen werkte Charlie in een platenzaak en als chauffeur. Charlie raakte bevriend met John Lee Hooker en vanaf dat moment gaat het snel.

In 1967 breng Charlie zijn eerste plaat uit en de teller van officiële albums staat op ongeveer 40 stuks. Veel soloalbums maar ook een aantal samenwerkingen. Uiteraard een album samen met John Lee Hooker, maar ook met mannen als Elvin Bishop, James Cotton en Billy Branch.

Charlie is een uitstekende zanger en heeft een heerlijke stem, maar heeft vooral veel waardering gekregen voor zijn skills op de mondharmonica. Vanwege zijn uitstekende kwaliteiten op het mondorgel werd Charlie ook meermaals gevraagd door grote sterren. Een van zijn leukste bijdrages is die in de band The Louisiana Gator Boys.
Deze fictieve band met onder anderen B.B. King, Billy Preston, Clarence Clemons, Eric Clapton, Isaac Hayes, Jimmie Vaughan, en Steve Winwood speelde in de film The Blues Brothers 2000.

Charlie staat bij mij al jaren in playlists en ik had wat nummers op verzamel CD's, maar een volwaardig album was er gek genoeg nog niet van gekomen.

Afgelopen zondag op de platenmarkt tijdens het Haarlem Vinyl Festival dat maar eens recht gezet en het album Ace Of Harps uit 1990 gekocht. Harps moeten we niet verwarren met een harp met snaren maar is een verwijzing naar de bluesharp wat een mondharmonica is.

Heerlijk relax album en op een bepaald moment lijkt het bij een mondharmonica solo wel even of je naar Toots Tielemans zit te luisteren. De inbreng van de zang en gitaar van Charlie zorgen echter voor een heel eigen sound. Echt mega lekkere Blues dat ik mij afvraag waarom ik zo lang gewacht heb een album van Charlie aan m'm collectie toe te voegen...............Smullen!