War On Drugs - I Don't Live Here Anymore

Deze Amerikaanse Indie-band werd in 2005 opgericht en mag gerekend worden als een van de beste bands die deze eeuw uit de startblokken is gegaan.
Toch is er de nodige tijd overheen gegaan voor ik mij aan vinyl van deze jongens ben gaan wagen. Er is bizar veel goede nieuwe muziek, maar voor ik het aan mijn vinylcollectie toevoeg wil ik toch overtuigd zijn dat er sprake is van enige eeuwigheidswaarde.

In 2021 verscheen het vijfde album met als titel  I Don't Live Here Anymore. Als een band vijf albums op een rij maakt die 4-5 sterren krijgen kan je er eigenlijk niet meer omheen.

In de beginjaren wisselde de bezetting - met name achter de drumkit - regelmatig maar de afgelopen 10 jaar is er de nodige rust ontstaan De huidige bezetting van War On Drugs bestaat uit:

• Adam Granduciel – zang, gitaar, harmonica, toetsen
• David Hartley – bass, guitar, zang
• Robbie Bennett – toesten, piano,gitaar
• Charlie Hall – drums, orgel
• Jon Natchez – sax, toetsen
• Anthony LaMarca – gitaar, toetsen, zang

Het album I Don't Live Here Anymore opent met het schitterende ingetogen "Living Proof" dat in 2021 tevens de eerste single was welke van dit album werd gehaald. Overigens met een schitterende videoclip (zoek maar eens op)

Na deze fraaie opener gaat het met de nummers  "Harmonia's Dream" en "Change" (ook als single uitgebracht) naar een hoger tempo.

Daarna leunt het zestal met de nummer "I Don't Wanna Wait" en " Victim" met wat fantasie tegen progrock aan. Prima gedaan overigens!

Dan volgt titelsong "I Don't Live Here Anymore" welke ook op single is verschenen en eveneens van een schitterende videoclip is voorzien. Ook wel een lekkere tekst hoewel ik dat bij dit soort muziek doorgaans wat minder relevant vind.
Na deze vlotte - bijna filosofische - zoektocht naar eigen ruimte volgt het heerlijk intense "Old Skin" wat misschien wel mijn favoriete nummer van dit album is.

Het daarop volgende "Wasted" vind ik een van de mindere nummers. Niet echt slecht maar iets teveel Indie-brei. Alsof je een tapasbuffet in de blender hebt gedaan.
Met "Rings Around My Father's Eyes" en "Occasional Rain" wordt dit album op zeer gepaste wijze afgesloten.

Een heerlijk muzikaal album van een band die misschien niet zo heel erg bekend is bij het grote publiek.
Met vijf puike albums op een rij mogen we War On Drugs echter wel degelijk tot de gevestigde orde van deze eeuw gaan rekenen en verdienen ze dan ook zeker wat bredere aandacht.