Rusty Young

Vandaag had Rusty Young er waarschijnlijk graag een jaartje bij gedaan. Deze getalenteerde multi-instrumentalist overleed in 2021 op 75 jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartaanval. Het betekende tevens het einde van Poco waar Rusty frontman was.

 

Poco is een band die vooral Countryrock speelde en kennen in de VS een enorme populariteit. Uitstekende band in dit genre maar stond - in mijn ogen geheel ten onrechte - toch vooral in de schaduw van de Eagles.
In 1968 vormde Rusty Young (steel gitaar, dobro, banjo, zang) samen met  Randy Meisner (bas en zang), George Grantham (drums en zang), Richie Furay (gitaar, zang) en Jim Messina (gitaar, bas, zang) de eerste samenstelling van Poco.

Ook Gregg Allman maakte deel uit van de eerste repetities van Poco maar de lange jams waar Gregg toch voor warm liep ging hij niet bij Poco vinden. 

Gregg vloog dus na een paar dagen van de West Coast terug naar Macon-Florida om zich te vervoegen bij z'n broer Duane die bezig was The Allman Brothers uit de grond te stampen.

 

Furray en Messina waren dan weer vrij gekomen van een andere grote band namelijk Buffalo Springfield. Ook bij Poco ging alles niet zonder of stoot want de eigenzinnige Meisner verliet al rap de band om z'n heil bij de Eagles te gaan zoeken.

Meisner werd in 1969 vervangen door Timothy B. Schmit die uiteindelijk een paar jaar later ook naar de Eagles zou vertrekken.

 

Heel gek is het niet dat bij een band die ruim 50 jaar aan de weg timmert er het nodige verloop is. Toch heeft Poco door de jaren heen maar 22 verschillende bandleden gehad. Dat valt alles mee als je dat vergelijkt met bands als Chicago en Santana.

Rusty wist doorgaans de rust wel te bewaren en liet zich door vertrekkende bandleden niet van de wijs brengen en heeft tot zijn dood op energieke wijze Poco vorm gegeven.

Met 19 studio-albums en 9 live-albums heeft Poco ook een zeer indrukwekkende catalogus achtergelaten. Daarnaast is er een karrenvracht (30 stuks!) aan officiële verzamelalbums uitgebracht. In de VS smullen de liefhebbers daarvan en net zoals bij Creedence Clearwater Revival krijgen de fans blijkbaar geen genoeg van weer een verzamelalbum.

Voor bij de koffie een willekeurige stapel Poco platen gepakt. Uiteraard heeft Poco ook mindere platen gemaakt maar vooral heel lekkere muziek en ik kan dit echt de hele dag op hebben staan.