Kerstverhaaltje 2

Als muziekliefhebber wil je altijd meer dan redelijkerwijs kan maar als ik eerlijk ben kan ik platen die ik echt wil hebben wel kopen.
Toch is het extra leuk als je op een verrassende wijze platen aan je collectie kan toevoegen. Platen met een verhaal zeg maar. Zo kreeg ik met Sinterklaas (waar we niks aan zouden doen) van een vriend het fenomenale album How Much Longer Must I Wait? van Lee Moses.

Dat album blijft voor de eeuwigheid aan die vriend (m'n beste mag ik wel zeggen) verbonden. Afgelopen week stuurde een andere vriend volledig onverwacht een speciaal singeltje van The Stones. Het is maar Rock 'n Roll maar bij dit soort verrassingen voel je je weer even kind.

Of het deze december maand nog niet genoeg is kwam daar gister met kerstavond nog zo'n heerlijke verrassing bovenop.
Begin dit jaar zijn we wezen eten bij de schoonouders van onze dochter. Haar schoonvader is ook een enorme muziekliefhebber, maar de LP's waren inmiddels naar zolder verhuisd. Tussen de koffie en het bier toch samen even wezen kijken.

Met enige gene kon ik bij een heel groot deel van de platen zeggen: "heb ik, heb ik". Beetje het gevolg van ongedisciplineerd een hobby uitoefenen. Hier noemen ze het papa slaat door!

Echter was er één album dat ik NIET in de kast had staan namelijk het geweldige debuut album Pros and Cons of Hitch Hiking van Roger Waters uit 1984.
Brutaal als ik kan zijn floepte het er al uit dat ik die wel wilde hebben. Overigens gaf ik ook aan dat ik er wel voor wilde betalen.

De plaat ging echter keurig terug de kast in tot................gisteravond. Voor kerstavond had ik mij flink uitgesloofd en dat werd gewaardeerd als ik kijk welke fijne cadeaus ik heb gekregen.

De mooiste? Deze Pros and Cons of Hitch Hiking................ M'n schoonzoon had de plaat bij z'n vader los weten te peuteren. Geweldig dat ze dat onthouden hebben want de plaat was al een half jaar niet meer ter sprake geweest.

Vroeger heb ik het album om CD gehad. Het verscheen namelijk kort na de brede introductie van de zilveren schijfjes. Nu ik weer vol aan de LP's zit was dit toch een album dat wel in de collectie hoort. De manier waarom is natuurlijk onbetaalbaar. Wederom (zoals ook met de twee eerder genoemde surprises) een deel van mijn directe omgeving in het complot en ik wist van niks. Mooi toch?

Beter gaat een december maand niet worden..............

Overigens was bij het verschijnen van dit debuut van Waters niet iedereen even enthousiast. Het album kreeg zeer uiteenlopende waarderingen van zeer matig tot geweldig.

Ook de hoes zorgde voor de nodig ophef. Woodstock lag inmiddels 15 jaar achter ons en naakt werd toch minder gewaardeerd. Zeker toen bleek dat het om een pornoactrice ging. Op de hoes zien we Linzi Drew in die jaren ook wel bekend Mistress Monique.

Na een aantal jaren werd de hoes dan ook gecensureerd (zei foto boven), wat maar weer eens mooi laat zien hoe we de laatste 30 jaar in een vreselijke verpreutsing terecht zijn gekomen.