Dit soloalbum van Al Kooper viert deze maand haar 50e verjaardag. Al Kooper is net al Leon Russell voor mij een onwaarschijnlijk belangrijke persoon in de ontwikkeling van de moderne muziek.
Net als Russell was ook Kooper niet bezig met z'n eigen erelijst. Mensen muziek leren, bands op weg helpen en vooral de bruggenbouwer zijn. Daarnaast zelf zo nu en dan lekker muziek maken.
Vorig jaar plaatste ik op deze blog een compacte CV van Al Kooper.
Het album A Possible Projection of the Future / Childhood's End wat nu het eerste rondje koffie heeft gehaald is dus 50 jaar.
Heerlijke Rock plaat met wat Jazz invloeden en hier en daar een vleugje Soul. Luister maar een naar de heerlijke cover "The Man in Me" van Bob Dylan. Veel luisteraars geraken daar wellicht niet want het album opent met een vrij complexe titel song.
De titelsong "A Possible Projection of the Future" is een soort van Space Blues met een zwaar een persoonlijke tekst. Kooper doet een oproep aan onze schepper om nog lang muziek te mogen maken. Blues, Rock en Jazz voor het aardse een spacelaag zal wat komen gaat vertegenwoordigen.
Kooper lijkt een hele muziek carrière in zes en halve minuut te stoppen. Een nummer dat verre van laagdrempelig is, maar het laat wel horen wel genie Kooper is die zes van de tien nummers van dit album zelf schreef.
Gelukkig zit Kooper de luisteraar niet twee kanten lang op z'n nek want nummers als "Fly On" en "Please Tell Me Why" zijn gewoon lekkere Rock nummers. Uiteraard herkenbare Kooper maar allemaal prima te verteren.
Met "Monkey Time" van Curtis Mayfield en "Swept for You Baby" van Smokey Robinson flirt Kooper dan weer stevig met de Soul.
Smullen, smullen. Er staan een paar lastige nummers op dit album maar geen matige. Integendeel! Het album geeft ook genoeg luisteruitdaging dat het na 50 jaar nog steeds de moeite is om met zorg een platenborstel te gebruiken.
Het album eindigt zoals de titel beloofde met het schitterende "Childhood's End". Een meeslepend Rock ballade die zo nu en dan bombastisch aanzwelt. Brrrrr wat goed!
We cannot pin our dreams to the donkey
We cannot act like children anymore
Yes my friend its childhood's end
For you & I
Yes, my friend it’s childhood's end
Kan zijn, dit album heeft haar jeugd nog lang niet verloren en zal nog regelmatig de schijvendraaier zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten