Neil Young - Barn

Afgelopen vrijdag kwam dit album uit. Neil speelt met zijn vertrouwde Crazy Horse in de Rocky Mountains het zoveelste (we zijn de tel kwijt) album bij elkaar.

Het klinkt allemaal prima wat niet wegneemt dat de stem van Neil hoorbaar broos aan het worden is. Het album klinkt verder vooral als een leuk samen zijn van een groep vrienden die nog een keer lekker muziek willen maken. Dat ook nog eens in een geweldige omgeving.

 

Verwacht geen top album en Neil heeft een hele rij betere platen gemaakt. Hij heeft echter ook genoeg mindere platen gemaakt en dit album is gewoon de moeite waard. Dat neemt niet weg dat ook dit jaar de Neil Young fan het financieel weer zwaar te verduren heeft gehad. Vijf albums van Neil zelf en een jubileum uitgave van het Crosby, Stills, Nash & Young album Deja Vu.
Onder de albums die Neil dit jaar uitbracht ook een 4lp box en een belachelijk prijzige jubileum editie van After The Gold Rush. Het hakt erin!

 

Iedereen mag van mij geld verdienen maar het kan ook wel eens een beetje minder. Verder is het simpel want hoe enthousiast je over een artiest ook bent je hoeft niet alles te kopen. Bij Neil sla ik dan ook regelmatig een rondje over, maar naar deze Barn was ik toch wel heel benieuwd.

Ondanks dat de mannen al ruim de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt rocken ze er op dit album heerlijk op los. Wat meer ingetogen dan normaal maar het onmiskenbaar Neil Young & Crazy Horse die op dit moment bestaat uit Nils Lofgren, Billy Talbot en Ralph Molina.

Wie geen uitgesproken fan is van Neil Young moet dit album lekker in de winkel laten staan. De echte liefhebber gaat van dit album wel genieten. Het album is echt te goed om in de kast te laten staan.

 

Fans van Neil samen met het Gekke Paard moeten ook weer niet verwachten een volwaardige opvolger van Everybody Knows This Is Nowhere, Zuma of Ragged Glory op de platenspeler te krijgen. Het is goed, het is degelijk en persoonlijk vind ik het vooral heel authentiek. Geen overgeproduceerde plaat maar gewoon lekker Rock uit een schuur.

Het album begint rustig met het heerlijk voortkabbelende "Song of the Seasons". Daarna is het direct raak met lekkere gitaren als met "Heading West" het tempo wordt opgeschroefd. In dit autobiografisch nummer zing Neil over de goede oude tijd en bedankt hij zijn moeder voor z'n eerste gitaar. 

Het luistert lekker weg wat ik met de twee volgende nummers wat minder heb. Zowel voor "Song of the Seasons" en "Canerican" ga ik wel een paar luisterbeurten nodig hebben. Dat is prima want ik zit helemaal niet op oorwurmen te wachten. 

"Canerican" is trouwens ook heel persoonlijk want Neil zingt hier over zijn oorspronkelijke afkomst en dat hij tegenwoordig ook Amerikaans staatsburger is.

Daarna komt "Shape of You" en dat luistert gelijk lekker weg want hier herkennen we wat melodielijnen die wat aan het verleden doen denken. Kant A wordt afgesloten met het ingetogen "They Might Be Lost". Het nummer heeft een heerlijke sentimentele tekst. Muziek voor bij een filmscène waar iemand als het sneeuwt op een porch zit te wachten op.............

Kant B gaat met het met "Human Race" er gelijk dik bovenop. Stevige gitaren en ook de tekst is niet mals. Tussen de coupletten wordt er op gitaar even heerlijk gas gegeven. Smullen.

Met "Tumblin' Thru the Years" gaat het gas weer even af er is er ruimte voor "eenvoudige" vragen als: It's a complicated thing, this life.

 

Het volgende nummer "Welcome Back" begint met zo'n bekende briljant hakkelig gitaarintro en Neil waarschuwt dat het een oud liedje is.......Het is bijna een soort van babbel Blues (Talkin Blues) met heerlijke gitaarrifjes als ondersteuning. Vooral als ze net even wat langer worden doorgetrokken.

Het album wordt afgesloten met opgewekte "Don't Forget Love". 

Totaal tien prima Rock nummers waarbij er voldoende variatie zit tussen wat rustige en wat stevigere nummers.

 

Het album is uiteraard zowel op CD als LP leverbaar maar ook in een luxe box waar naast de CD en LP ook een Blu-ray is te vinden. Uiteraard is er ook een high-res streaming beschikbaar en het plan is zelfs om het album op cassette uit te brengen.

Wie heel nuchter naar de totale catalogus van Neil aankijkt zal dit een totaal overbodig album vinden. Eigenlijk is het dat ook. 

Er zullen echter genoeg fans van Ome Neel zijn dit dit album met veel plezier gaan omarmen. Daar ben ik er één van!