Austin City Limits 1995

Ik voel mijzelf niet echt een verzamelaar maar van de week kwam de postbode een twaalfde live album van The Allman Brothers brengen. Dat begint toch al verdacht veel op verzamelen te lijken.....
Omdat het om live albums gaat komen veel nummers op meerdere albums voor, want een aantal nummers stonden nu eenmaal vast op het programma. Ik blijf het toch boeiend vinden om te luisteren naar verschillende uitvoeringen van een nummer. 
Zo'n opmerking is natuurlijk ook niet veel meer dan een smoes om weer zo'n live album in de kast te zetten............

De opnames van deze Austin City Limits stammen uit 1995 en zijn gemaakt tijdens (via broadcast) het gelijknamige festival. Het is de periode dat Warren Haynes de band was komen versterken en ik blijf het razend knap vinden hoe deze band - ondanks de vele tegenslagen - zichzelf steeds opnieuw heeft weten uit te vinden.

Het album valt in het zogenaamde onofficiële domein en is uitgebracht door het vage label Parachute.Voor een live album van The Allman Brothers is het wel wat aan de korte kant. Dat heeft waarschijnlijk te maken dat op een dergelijk festival iedere act precies één uur krijgt om hun kunstjes te tonen.
Voor The Allmans een wat onnatuurlijke situatie, want na een uur zijn ze doorgaans pas echt op dreef om vervolgens nog minimaal twee uur helemaal los te gaan.

Dit is een setlist die net niet past op één LP past en voor twee is het net een beetje te schraal. Dat betekend dat kant C en D slechts 10 minuten muziek bevatten.

Toch heeft - zeker voor een ABB fan - dit album wel toegevoegde waarde want de setlist is zeker bijzonder te noemen. Nummers als "Whipping Post", "In Memory Of Elizabeth Reed" en "Statesboro Blues" ga je op dit album niet vinden. Logisch als je bedenkt dat de band maar een uur de tijd kreeg. Dan ga je geen 25 minuten lange jams staan spelen. Toch is het razend knap dat ze in een uur acht nummers spelen die toch wel als een representatief voor de band gezien mogen worden.

Zo spelen ze klassiekers als "Ramblin'Man" en "Midnight Rider" maar is er ook ruimte voor toendertijd nieuw werk zoals "Where It All Begins". Die laatste wordt samen met "One Way Out" gebruikt om te laten zien wat The Allmans als jamband in huis hebben. Knap hoe ze in de beperkte tijd zichzelf weten te presenteren.

Voor de enthousiaste (fanatiek is zo'n onhandig woord) ABB-fan zal dit een fijne aanvulling zijn. Wie echter met één a twee live albums van de band gelukkig kan zijn laat deze echter beter in de winkel staan. Dan gaan officiële live albums als At Filmore East en At Ludlow Garage 1970 waarschijnlijk meer plezier geven.