Ik heb die naam altijd een beetje dubbelop gevonden. Het suggereert toch een beetje dat er ook Blues is die niet moody is.
The Moody Blues bestaan al een eeuwigheid. 56 jaar om precies te zijn.
Bij de oprichtingen en hun debuut album The Magnificent Moodies (1965) leek het de zoveelste Britse Rock band te zijn.
Geen slecht album maar heel onderscheidend was het niet. Overigens ook geen fijn album voor verzamelaars van The Moody Blues.
Het
was in die jaren gebruikelijk om voor de VS markt een andere setlist of
volgorde van nummers te hanteren dan voor de UK/EU markt.
Of soms kregen nummers een net wat andere titel zoals I have a Dream.
Daarnaast is er van het debuut album natuurlijk een 50 jarig jubileum editie gemaakt met maar liefst meer dan 50 nummers!
Maar het debuut blijft toch een beetje recht voor z’n raap rock/blues.
Dat
veranderde met de opvolger Days of Future Passed. The Moody Blues lieten
als geen ander zien hoe de transitie van Psychedelische Rock naar
Progressie Rock er uit kon zien.
Beter: hoe het kan klinken.
Ondersteund
door het London Festival Orkest werd een plaat neergezet, die nog steeds
een referentie is op het gebied van Progressieve en Symfonische Rock.
Strikt genomen is dit album ook het eerste echte Progressieve Rock album.
De platen die volgde zetten de Moody Blues een geheel eigen sound neer die voor veel opkomende bands een inspiratie was.
Een van de bands die meer invloed hebben gehad dan de credits die ze daar voor hebben gehad.
Begin
jaren 80 was Progressieve Rock echter op sterven na dood. Het was een
niche geworden en laten we eerlijk zijn. Zelfs een topband in dit genre
als Pink Floyd heeft na 1983 geen succesvolle plaat meer weten te maken.
Als commercieel vehikel was Progressieve Rock niet meer interessant. New Wave was het toverwoord in die jaren en The Moody Blues wisten een artistiek compromis te sluiten met het toepasselijke album Present.
Een
aantal opvolgers werden wel heel erg overwoekerd met synthesizers en
wat volgde was een zoektocht naar een eigen sound die paste in de nieuw
tijd.
Omdat er genoeg geld binnenkwam van oude successen werd toch
steeds weer het pad van de Progressieve Rock opgezocht. Daar ligt
overduidelijk de passie van de mannen.
Enkele jaren geleden namen deze oudje 50 jaar na data Days of Future Passed Live op en dat klinkt verre van versleten.
Grijze dag en maar eens vier willekeurige albums van de Moody Blues uit de kast getrokken.
Koffie dan maar......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten