In Through the Out Door

Over dit album heb ik al eens wat geschreven. Werd verkocht in een bruine enveloppe. Zes verschillende hoezen werden gebruikt en je zag dus niet wat je kocht.
De man aan de bar zat steeds ergens anders.
Met een nat doekje kon je zachtjes over de hoes om kleur te krijgen.
Het was het achtste en tevens laatste studioalbum van Led Zeppelin.
Na het overlijden van Bonham besloot de band te stoppen.
Coda (wat staart betekend) kwam er nog wel achteraan maar is eigenlijk een verzamelaar met songs die het op andere albums niet gehaald hebben.

In Through the Out Door is wellicht het minst goede album van Led Zeppelin.
Grappig blijft toch dat veel recensisten het album doorgaans zo’n 3 sterren gaven. Sommige azijnpissers maar 1!
Voor een Led Zeppelin album zwaar onder de maat.
Maar de plaat werd in Amerika ZESMAAL!!!!! platina…… koekoek!

Iedere keer als ik dit album draai ben ik toch verrast dat Led Zeppelin zich niet in een hoek liet duwen. Ze hadden al Blues-Rock, Hard-Rock, Folk-Rock op de teller staan en een van de grondleggers van Hobbit-Rock.
Hoewel dit album globaal wel Hard-Rock genoemd mag worden vliegen de stijlen je om de oren.
Van Benny Hill, Jerry Lewis tot Zuid Amerikaans.

Kant 1
In the Evening
We beginnen vrij rustig maar John Bonham weet toch rake klappen uit te delen. Paul Jones (normaal bas) heeft een nieuw speeltje en de synthesizer zullen heel wat recensenten van geschrokken zijn.
Heerlijk samenspel Bonham en Page

South Bound Saurez
Het is eenvoudige Rock & Roll. Het lijkt eenvoudig maar dit kon alleen zo gespeeld worden door een band van dit niveau. Feestmuziek van Zep?

Fool in the Rain
Na ongecompliceerde rock nu een wat meer gepolijst (op het brave af) nummer.
Bonham gaat heerlijk met de stokken tekeer, Plant zingt hemels en Jimmy vult unplugged aan. Maar het blijft vrij braaf.
John Paul Jones zorgt voor wat Zuid Amerikaans spektakel waardoor het nummer na 20 keer nog blijft verrassen.

Hot Dog
Pure Rock & Roll met een verlaagd plafond van blauw rook en wellicht een verwijzing naar de hoes van dit album

Omdraaien naar Kant 2

Carouselambra
John Paul Jones is wel heel blij met z’n nieuwe speeltjes. Had iets subtieler gemogen maar John Paul had door prive problemen van z’n drie maatjes vrij veel invloed op dit album.
Plant was z’n zoon verloren en Page en Bonham waren aan alles en nog wat verslaafd.
Het is niet slecht maar hier zou ik wel eens een remix van willen horen. Page en Jones zijn er nog beide en die gaan daar dan best wat moois van maken.

All My Love
De titel doet al vermoeden dat we met een ballad te maken hebben. Best wel een heftig nummer want is gemaakt voor de zoon van Robert Plant…………..brrrrr……
Het nummer heeft een Kashmir-achtig intro en als je naar de tekst gaat zitten luisteren als je net iemand verloren hebt zet dan maar een fles whisky klaar.

I'm Gonna Crawl
De luisteraar mag niet bijkomen want het slotnummer is ook een (blues) ballad en de heren trekken echt alles uit de kast en Plant haalt het uit z’n tenen.

Opmerkelijk is dat toen het album opnieuw werd uitgebracht (op de foto is een heruitgave) de sterren bij de recensies ineens veel hoger waren………………
Beetje knappe whisky, wijn en kaas moet ook rijpen………