Ik ben iemand die meer is van beleven dan van bezit. Ik geef m’n geld ook vooral aan vakanties en uitjes uit.
LP’s die ik niet meer draai gaan ook gewoon de deur uit. Begin deze maand een kwart van m’n collectie weggedaan omdat deze platen waarschijnlijk de draaitafel niet meer gingen zien.
Paar mensen heel blij gemaakt, maar ook m’n spaarvarkens weer te eten kunnen geven.
Ik ben ook niet van eerste persingen (1 bevalling gezien en dat was genoeg), misprints, TP’s en tientallen landen-persingen van één en dezelfde plaat. Het boeit me geen zak.
Er staan wel een paar (maar dat zijn er echt maar een paar) in de kast die er eigenlijk niks staan te doen. Maar in algemeenheid ben ik heel simpel en zijn platen om te draaien.
Draai ik ze niet? Weg ermee!
Zonde van de fysieke en budgettaire ruimte.
Dat neemt niet weg dat ik met een tijdschrift als Record Collector uit moet kijken dat ik niet alsnog te hebberig wordt.
Zeker niet als het een editie betreft van een van m’n favoriete stambomen.
Eigenlijk twee zelfs: The Byrds en The Buffalo Springfield.
Een aantal leden smolten samen in de supergroep CSN&Y.
Er is al genoeg over deze groep geschreven, maar 12 kantjes over de historie en discografie van CSN&Y gaat toch niet vervelen. Ik begin dan al in de trein. Smullen!
Zit nu de rest te lezen en maar even drie plaatjes van de heren uitgezocht.
Crosby & Nash (1971)
Een bootleg met daarop een deel van de setlist die David en Graham begin 70er jaren speelde in Londen. Ik heb nagenoeg al m’n bootlegs weggedaan en ik had er heel veel. Met veel bedoel ik echt veel.
Alleen ik draaide die dingen nooit en mensen gingen 3-4 meer betalen dan ze gekost hadden.
Deze heb ik echter goeie herinneringen aan en is ook nog redelijk draaibaar en levert geen zak op. Dus deze mag blijven en is gewoon een leuke plaat!
Neil Young – Live at a Cellar Door (2013)
Ome Neel is al een aantal jaren bezig om oud materiaal alsnog uit te brengen. Soms gaat dat om een studioalbum zoals het album de Hitchhiker dat ruim 40 jaar na opname alsnog is uitgebracht.
Maar meestal gaat het om live opnames al of niet behorende bij de promotie van indertijd een nieuw album. Live at a Cellar Door is opgenomen voor het album Harvest op de markt was. Leuk om je dat even voor te stellen.
We horen hier een jonge Young solo op gitaar of piano. Een beetje voorzichtig als hij praat, maar als hij gaat zingen en spelen is dit een jonge knaap die van wanten weet. Mooie kleine setting en het is net of Neil bij je in de kamer zit. Album valt niet in het rijtje gewone live albums, maar is onderdeel van de Neil Young Archive Performance Serie kortweg NYA-PS genoemd.
Ik mis nog een enkele maar er komen er ook steeds bij zoals recent Tuscaloosa. Ik wacht echter met nieuwe platen tot de introductieprijs wat gezakt is. Maar in deze serie mogen ze er van mij ieder jaar twee uitbrengen!
Stills & Collins – Everybody Knows (2017)
Aan de mislukte liefde tussen Judy en Stephen hebben we een aantal meesterwerken te danken. Suite: Judy Blue Eyes is de bekendste.
Maar als Stephen en Judy ouder worden zakt de pijn en is het zelfs mogelijk nog wat leuks samen te doen. En dat hebben ze gedaan. Vrij recent kwamen ze met dit fraaie album. Beide een tikje minder dan vroeger, maar samen toch wel bijzonder. 1+1=3……...misschien de tekst van Helplessly Hoping er nog eens bij halen!
Mooie liedjes op dit album van Judy en Stephen zelf, maar ook composities van Leonard Cohen, Tim Hardin, Sandy Denny en de baas van alle liedjes-schrijvers-bazen : Bob!
Een van de liedjes van Dylan is Girl from the North Country. Dat is een van mijn favorieten songs. Mooi gedaan door Stephen en Judy maar de versie van Joe Cocker samen met Leon Russell blijft voor mij nummer 1.
Drie niet alledaagse platen uit de CSN&Y stamboom………….en heerlijke muziek om de lunch mee aan te kleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten