50 jaar Minstrel in the Gallery

Precies vandaag viert dit album haar 50e verjaardag. Het is het achtste album van deze artistieke progressieve rockband. Het album kreeg wat wisselende recensies en vooral het toonaangevende blad Rolling Stone was niet erg onder de indruk.

Zelf was ik van meet af aan juist wel erg onder de indruk van dit Jethro Tull album. Voorgang War Child vond ik beslist minder dan de meesterwerken die ze daarvoor hadden gemaakt. Wat mij betreft past deze Minstrel in the Gallery keurig in dat rijtje.

Ik weet nog dat ik als jonge snaak alleen al onder de indruk was van titels van songs zoals "Black Satin Dancer", "March The Mad Scientist" en "Black Satin Dancer".

Dat black klopt wel aardig want een groot deel van de teksten zijn wat zwart en soms en treurig. Album is ook geschreven nadat Anderson en zijn vrouw waren gescheiden en met name "Baker Street Muse" is daar een herkenbaar resultaat van.

Vaak wat triestige teksten en afzetten tegen de gevestigde orde. Laten we toch een beetje vrolijk afsluiten met het compacte maar ijzersterke "Grace"

Hello sun.
Hello bird.
Hello my lady.
Hello breakfast. May I
buy you again tomorrow?   

Heerlijk muzikaal album met prima gitaarwerk (zowel elektrisch als akoestisch) , sterke zang van Anderson met hier en daar prachtige achtergrondzang. Dit is ook een van de albums die voor mij reden waren om de muziekmedia niet al te serieus te nemen.