50 jaar Win, Lose or Draw

De gerenommeerde pers in met name de VS was toen dit album verscheen niet erg enthousiast. Het is ook zeker niet het beste album wat ze gemaakt hebben, maar om het met 1 ster in de hoek te zetten zegt meer iets over de toen zo arrogante muziekrecensenten.

 

Nadat Duane Allman was verongelukt in 1971 kwam de band begin 1972 met het ijzersterke album Eat A Peach. Titel verwijst naar een van de favoriete uitspraken van Duane. Op dit dubbelalbum horen we Duane nog op een groot deel van de nummers. 

De nummers die de band maakte zonder Duane zijn van eveneens uitzonderlijke klasse en toont de enorme veerkracht van deze gasten aan.

 

Helaas mochten ze deze veerkracht een jaar later opnieuw gaan inzetten toen Berry Oakley op nagenoeg dezelfde plek als Duane eveneens met de motor verongelukte.

Het album Brothers and Sisters dat in 1973 verscheen bevat enkele opnames met Berry. Het grootste deel van de opname moesten echter niet alleen zonder Duane maar nu ook zonder Berry.

 

De vier overgebleven leden zochten vervangers voor de weggevallen gaten en Brothers and Sisters kreeg hoge waarderingen. Terecht maar daar zit ook een beetje sympathie stemmen in.

Dat zien wij ieder jaar in Nederland met de Top2000 als er een artiest is doodgegaan. Brothers and Sisters is beslist een erg goed album maar geen 3 sterren beter dan het vandaag jarig Win, Lose or Draw.

 

Of moeten we het omdraaien? Win, Lose or Draw is misschien iets minder dan Brothers and Sisters maar geen 3 sterren minder!

Toen in 1975 Win, Lose or Draw verscheen was het begrip voor het verlies van twee topmuzikanten bij de media verdwenen en nieuw materiaal werd voor het gemak maar even langs de lat gelegd van het meesterwerk At Fillmore East. 

Deze laatste is van een dergelijke uitzonderlijk klasse dat het niet alleen Allmans beste album is maar überhaupt tot een van de beste albums ooit behoort.

Ik ben een groot fan van The Allmans maar ben verre van een fan die alles dan maar goed vind. De jaren 80 albums Reach for the Sky en Brothers of the Road zijn voor mij echte missers en zien eigenlijk nooit de draaitafel.

 

Deze Win, Lose or Draw voegt weinig toe als je de 5-6 beste albums van The Allmans hebt en geen megafan bent.

Voor fans die de ontwikkeling van de band met de vele tegenslagen boeiend vinden is dit album toch een must have.

En het ruim 14 minuten lange instrumentale "High Falls" is toch smullen? Gewoon prachtig met veel fraaie muzikale wendingen en een heerlijk hoofdrol voor Dickey Betts.

Ook "Just Another Love Song" vind ik een lekker nummer. Door het intro dat een knipoog is naar "Jessica" wordt je even op het verkeerde ben gezet. Titelsong "Win, Lose or Draw" is een prachtige metafoor van het kaartspel voor het echte leven en klinkt - mede dankzij de soulful stem van Gregg - ook nog een lekker.

Geen meesterwerk, geen topper maar gewoon een prima plaat. Ook na 50 jaar! 

 

 

De vier oorspronkelijk leden op dit album zijn:

Gregg Allman - toetsem akoestisch gitaar, zang
Dickey Betts - gitaar, akoestisch gitaar, zang
Jaimoe - drums, percussie

Butch Trucks - drums, congas, percussie

 

Nieuwe bandleden vanaf  Brothers and Sisters

Chuck Leavell - piano, toetsen, achtergrond zang
Lamar Williams - bas