Het achtste album van Poco viert deze maand haar 50e verjaardag. Laat ik maar gelijk met mijn kritiek beginnen: ik vind de hoes vreselijk. Nu zijn albumhoezen nooit iets geweest waar Poco gensters mee heeft geslagen. Toch was de hoes van voorganger Cantamos een prima hoes.
De muziek op deze Head over Heels is echter prima. Ik vind dit album meer dan een stevige opleving tov van voorgangers Seven en Cantamos. Seven (eigenlijk het 6e studio album) zou ik niet snel aan iemand adviseren, maar bij Cantamos bewoog het weer naar de eerste vijf (plus die geweldige live plaat) albums.
Bij deze Head over Heels laat Poco weer duidelijk horen wat ze echt kunnen. Mede door wisselende bezetting is Rusy Young altijd druk in de weer geweest om het beschikbare muzikale personeel zijn visie op Country Rock uit te laten stralen. Met succes wat mij betreft.
Rusty is dan ook een geweldige multi-instrumentalist, componist, bruggenbouwer en...............op dit album waagt hij het ook om voor het eerst een nummer te zingen.
Ook het platenlabel is nieuw want voor dit album verhuisde Poco van Epic naar ABC. Of dit voor de opleving heeft gezorgd is lastig te beoordelen, maar soms kan zo'n wisselen een impuls zijn die een band even nodig heeft.
Ander leuk detail is de aanwezigheid op dit album van het nummer "Dallas" van Steely Dan. Poco speelt met een paar kleine uitzonderingen eigen nummers. Die enkele keer dat ze tot dat moment materiaal van andere hadden gebruikt zat het "in de familie".
Zo vinden we op het album Good Feelin' To Know het nummer "Go and Say Goodbye". Dat nummer kennen we van het debuutalbum van Buffalo Springfield uit 1966.
Voor het album Crazy Eyes (1973) koos Poco voor het nummer "Brass Buttons" van Gram Parsons. Overigens het titelnummer van Crazy Eyes gaat over Gram Parsons. Als je dit leest zal je denken dat het album Crazy Eyes dan een eerbetoon is naar aanleiding van het overlijden van Gram Parsons.............
Helaas is dat een verkeerde conclusie want - hoe cynisch - overleed Parsons vier dagen na het verschijnen van Crazy Eyes!
Terug (afdwalen is een hobby van mij) naar het nummer "Dallas" op de 50 jarig Head over Heels. Poco en Steely Dan mogen we beide tot de categorie uitstekende bands rekenen, maar de muziekstijl van beide ligt toch wel een eind uit elkaar.
Beide Rock maar van Poco voorzien van een stevige mix met Country. Steely Dan koos dan weer voor een blend met sterke invloeden van Jazz.
Dus op voorhand misschien niet zo'n logische keuze."Dallas" was de eerste single van Steely Dan en heeft wel degelijk zeer sterke Country invloeden. Het nummer verscheen dan ook niet op het debuutalbum Can't Buy a Thrill wat doorspekt was met Jazz.
Donald Fagen zo later op het album Indian Summer van Poco op een tweetal nummers meespelen.
Prachtig toch?
Grappig hoe een album als Head over Heels voor een leuke wandeling door muziekland zorgt.
Daarnaast is het een feest om het op de platenspeler te hebben liggen.
Naald ner, koffie met een choco sprits. Lekker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten