Deze akoestische set verscheen in 2020 ter gelegenheid van Record Store Day (RSD). Nu ben ik een beetje allergisch voor RSD omdat handelaren speciale dingen achter houden om deze later tegen absurde prijzen op de markt te gooien.
Toch wordt niet altijd alles verkocht en dit op 3000 exemplaren gelimiteerde album van Rory Gallagher kwam ik van de week voor een schijntje tegen. Omdat het hier om een akoestische set gaat kon ik het album niet laten liggen.
Teveel albums van Rory Gallagher heb je sowieso niet zo snel, maar zo'n akoestische set heb ik doorgaans wel een zwak voor. Dat Rory als geen ander op een plank het publiek een avond lang kon vermaken is bekend, maar ook in deze akoestische set stelt hij niet teleur.
De opnames dateren van 7 augustus 1972 en werden live uitgezonden door WNCR-FM. Een zender die gehuisvest is in Cleveland (Ohio) en daar heeft dit album dan ook haar naam aan te danken.
Na één luisterbeurt bekruipt mij toch een wat weemoedig gevoel. Niet omdat het niet goed is want het is geweldig. Zo geweldig dat Rory het verdient had dat dit als album tijdens zijn leven was uitgebracht.
Het is album is zo te horen gewoon 1 op 1 overgenomen van de uitzending dus inclusief wat aankondigingen en wat babbeltjes tussen de DJ en Rory.
Gelijk bij het eerste nummer (Pistol Slapper Blues van Blind Boy Fuller) horen we de enorme kwaliteit van Rory als gitarist. Even lijkt het of Leo Kotke uit het vertrek gaat maar na het briljante intro ontwaakt het bluesbeest in Rory.
De interactie met de DJ en de akoestische set maken het geheel tot iets intiems en kleins maar iedere aanslag op de gitaar horen we dat hier een hele grote meneer aan de gang is.
Van de acht nummers die Rory speelt is de helft van eigen hand en de andere vier van grote bluesnamen waaronder twee nummers van Muddy Waters.
Na een paar nummers waan je je bij de radio in de jaren 30 van de vorig eeuw. Rory neemt je mee op een tijdreis wat alleen de allergrootste kunnen. Doe je ogen dicht en stel je voor dat je in een mooi Amerikaanse klassieker rijdt over Highway 61 van New Orleans naar Memphis. Je zet de radio aan en Rory rolt met deze akoestische set uit de speakers............ Wat een cadeautje!
Er zijn de nodige bootlegs met akoestisch materiaal van Rory en die ga ik toch een beetje in de gaten houden. Rory heeft meermaals tijdens concerten een aantal akoestische nummers gespeeld, maar deze set laat zo geweldig horen dat Rory niet zomaar een bluesmuzikant was. Het album laat vooral horen hoe ongelooflijk dicht Rory tegen de bron stond.
Blues liep door z'n aderen..................
Briljant muziekdocument wat eigenlijk niet voorbehouden had mogen worden voor RSD maar thuishoort in de officiële discografie van Rory.
Setlist Cleveland Calling
A1 Pistol Slapper Blues (Blind Boy Fuller)
A2 Don't Know Where I'm Going (Rory Gallagher)
A3 Gypsy Woman (Muddy Waters)
A4 Out Of My Mind (Rory Gallagher)
B1 The Cuckoo (Traditional)
B2 Bankers Blues (Big Bill Broonzy)
B3 Should've Learnt My Lesson (Rory Gallagher)
B4 Blow Wind Blow (Muddy Waters)
A2 Don't Know Where I'm Going (Rory Gallagher)
A3 Gypsy Woman (Muddy Waters)
A4 Out Of My Mind (Rory Gallagher)
B1 The Cuckoo (Traditional)
B2 Bankers Blues (Big Bill Broonzy)
B3 Should've Learnt My Lesson (Rory Gallagher)
B4 Blow Wind Blow (Muddy Waters)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten