Wie is er niet gek op deze gekke vogels? Koddige beesten die veelvuldig verschijnen in tekenfilms. Eigenlijk is ieder pinguïn wel leuk. Bijna dan toch want de pinguïn uit de Batmanfilms is toch een knap irritante figuur.
Dat boeventuig uit de Batman films hoeft natuurlijk niet beschermd te worden. Het voortbestaan van de pinguïn is echter niet zo vanzelfsprekend. Daarom hebben diverse organisaties die het wel en wee van dieren en hun omgeving hoog in het vaandel hebben staan deze dag in het leven geroepen.
Aandacht voor de pinguïn en dan is een plaat zo gevonden. Wel een plaat die ik niet meer in m'n collectie zit. Het gaat om het album Penguin van Fleetwood Mac uit 1973. We kennen eigenlijk twee Fleetwood Macs. De band met Peter Green waar Blues de boventoon voert en de Californië periode waar vooral Soft Rock wordt gemaakt.
Kort voor het maken van dit album verliet ook gitarist Danny Kirwan de band en daarmee was de hoop dat Fleetwood Mac nog een Blues plaat zou maken definitief voorbij. De twee albums voor Penguin waren wel een prima, maar het is niet zo moeilijk je voor te stellen dat een uitstekende Blues gitarist zich nog wel thuis voelde. Kirwan was niet alleen een geweldige gitarist maar zorgde ook voor de meeste composities.
De stress van het beroemd zijn, de druk om meer en meer te componeren en de vele optredens werden Kirwan op enig moment ook teveel. Zeker als je daarbij optelt dat hij een creatieve richting werd ingeduwd die niet helemaal de zijne was. Het giftige mengsel van al die aspecten maakte van Kirwan een kruidvat. Kirwan - die in 2018 op 68 jarige leeftijd overleed - was een perfectionist en die eigenschap lag als een vergrootglas over alle frustraties.
Ruzies, nog meer ruzies, gitaren die in kleedkamers kapot werden geslagen, niet het podium opkomen waren trieste resultaten. Het aantal incidenten was talrijk en Kirwan werd uit de band gezet.
In de jaren die volgde maakt Kirwan een drietal zeer goed solo-albums, maar raakte daarna op een zeer trieste manier op de sukkel. Gescheiden, dakloos, drank en drugs.
Hij beland uiteindelijk in een verzorgingstehuis waar hij weliswaar een gitaar had maar maar heeft na zijn derde soloplaat (Hello There Big Boy!) ui 1979 is Kirwan hebben we muzikaal van dit megatalent niks mee mogen vernemen.
Een triest verhaal omdat Kirwan - ondanks zijn persoonlijke liefde voor de Blues - misschien wel de belangrijkste schakel is geweest in de transformatie van Fleetwood Mac.
Het album Penguin is dus zonder de al eerder vertrokken Peter Green en Jeremy Spencer en dus ook zonder Danny Kirwan.
Flinke aderlatingen en het zou een paar albums gaan duren voor Fleetwood Mac haar draai had gevonden in de nieuwe richting (Soft Rock) die was ingeslagen.
Penguin en de twee daarop volgende albums zijn wat mij betreft overbodig in welke Fleetwood Mac collectie dan ook. Een transitie die de band nodig had maar voor de luisteraar niet erg boeiend.
De een zal wat meer gecharmeerd zijn van de Blues periode met het briljante debuut Fleetwood Mac. Anderen weten dan de Soft Rock periode met Rumours meer te waarderen. Zelf weet ik het beide te waarderen waarbij ik wel een voorkeur heb aan de periode met Peter Green.
Het album Penguin is - zelf na jaren proberen - vlees nog vis........... Misschien is de titel achteraf dan ook niet zo gek gekozen.
Het huidige Fleetwood Mac is echter blijkbaar wel happy met de beeltenis van een pinguïn. We zien de pinguïn immers steeds vaker als logo zoals op een paar recent verschenen boxen.
Toch een digitale draaibeurt van Penguin bij de koffie als arbeidsvitaminen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten