Valentijnsdag

Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: ik vind het niks. Ik moet ook enorm om die mensen lachen die staan te steigeren over onze cultuur als het om Zwarte Piet en dat soort zaken gaat. Net twee maanden later "vieren" ze dan wel zonder enige gene Valentijnsdag.

 

Los van die dubbele moraal moet je wat mij betreft het hele jaar er voor je geliefde zijn. Wie denkt dat je liefde kan bewijzen met prullaria en rozen van zeven Euro per stuk heeft van oppervlakkigheid toch een levenskunst weten te maken.

 

Ben ik dan geen romanticus? In alle bescheidend ben ik dat juist wel en daarom past daar Valentijnsdag niet in. Iedereen wil beminnen en bemind worden. Iedereen ontvangt graag aandacht en zo nu en dan wat bevestiging is ook wel lekker. 

Natuurlijk is er niks mooier dan de liefde en er is ook geen ander onderwerp wat zo dominant in de muziek aanwezig is.

 

Zo dominant als de liefde in de muziek is zien we ook dat gebroken liefde veelvuldig aanwezig is. Daar waar nummers waarin de liefde wordt bezongen doorgaans mierzoet zijn, kunnen nummers over gebroken liefde ware meesterwerkjes zijn.

Zelf ben ik al heel lang gelukkig in de liefde en heb dan ook al jaren geen fatsoenlijk gedicht meer gemaakt. Het laatste top gedicht maakte ik in een tijd dat het liefdesverdriet nog vrij hoge waardes had. De liefde kan best prima muziek opleveren, maar als het fout gaat met de liefde kunnen de beste tekstdichters net wat meer.

Ze stijgen dan naar de toppen van hun kunnen.

 

Mooi voorbeeld is het Blood On The Tracks (1975) van Bob Dylan en dat is eigenlijk een soort van  conceptueel scheidingsalbum. Dylan had natuurlijk al eerder de vinger op de zere plek gelegd en gaf als het fout ging maar wat graag de ander de schuld. Want in "Just Like A Woman" bewierookt hij de vrouw..........totdat het fout gaat:

She takes just like a woman
Yes, she does, she makes love just like a woman
Yes, she does, and she aches just like a woman
But she breaks just like a little girl

 

Het nummer is door alle groten der aarde gecoverd dus............... het gevoel zal wel spot on zijn. Daarbij wil ik niet zeggen dat mannen wel goed zijn in het beëindigen van de liefde. Ik geloof ook niet dat mijn eigen CV op dit vlak iets is om mee op te scheppen. 

Eigenlijk is het ook simpel. Als de ander nog niet toe is aan het einde van de relatie maakt het niet uit wat je doet en wat zegt. Trek de pleister er dan  maar gewoon in één ruk af. 

 

Toch maar even dat geweldige album Blond On Blonde uit 1966 met daarop het geweldige "Just Like A Woman".