Met de temperaturen van de laatste dagen zullen veel mensen ook geen zin hebben in stevig wandelen. Wie rustig aan wil doen kan zich perfect vinden in het idee achter World Sauntering Day.
Deze dag is eind 70er jaren bedacht als tegengeluid op de opkomst van het joggen. De maatschappij werd steeds gehaaster en we rennen van project naar de volgende klus en in onze vrije tijd gaan we ook weer rennen.
Dat moest anders dacht W.T Rabe en wil met deze dag mensen aan te zetten het zo nu en dan eens wat rustiger aan te doen.
Zowel slenteren als saunter kom ik in mijn muziekcollectie niet direct tegen. Uiteraard genoeg songs die aanmoedigen om rustig aan te doen, maar ik had heel specifiek willen zijn.
Volgens de overlevering is World Sauntering Day opgericht in een Grand Hotel en daar heb ik dan wel een lekker plaatje van.
Dit magistrale album van Procol Harum is uit 1973. Een heerlijke mix tussen Symfonische Rock en Progressieve Rock. Zelf weet ik het wat bombastische geheel enorm te waarderen, maar in die jaren waren de recensies niet allemaal even lovend.
In die jaren zag je dat veel van die recensisten een beetje last hadden van het herhaalsyndroom. Iedere artiest/band het succesnummer maar moest herhalen. Dat zonder er bij stil te staan dat artiesten misschien wel eens iets anders willen maken. Dat heeft te maken met je creativiteit de vrijheid geven iets wat recensisten in die jaren maar slecht snapte.
Neil Young moest maar een tweede Harvest maken, The Stones een tweede Sticky Fingers enzovoorts.
Het begrip azijnpissers is eigenlijk pas echt ontwikkeld door de opkomst van de social-media, maar is wel degelijk met terugwerkende kracht van toepassing op heel wat recensisten uit de 70er jaren.
We gaan ons er echt niet druk om maken want vandaag is het slenterdag. Rustig aan dus maar wel met deze heerlijk overweldigende Grand Hotel van Procol Harum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten