In één klap werd Mike Oldfield in 1973 wereldberoemd met het album Tubular Bells. Een muziekstuk in de categorie Progressieve Rock en het beslaat beide kanten van een LP.
Oldfield die vandaag 72 wordt speelt een groot aantal van de instrumenten zelf en dat zijn er op dit album een enorme hoeveelheid. Enkele instrumenten worden aangekondigd en zo had ineens de hele wereld gehoord van "Glockenspiel".
Hoewel Tubular Bells altijd het top album van Oldfield zal blijven, heeft hij daarna nog een aantal prima albums gemaakt. Vooral opvolgers Hergest Ridge en Ommadawn zijn uitstekende albums geworden en nog steeds dikke aanraders.
Van Mike Oldfield zijn 26 studio-albums verschenen en één live-album. Opmerkelijk zijn de 21 (!!!) officiële verzamelalbums/boxen die op zijn naam staan.
Toch is Tubular Bells altijd zijn belangrijkste kindje gebleven gezien de groot aantal opvolgers. Alle Bells even op een rijtje:
- Tubular Bells (1973)
- The Orchestral Tubular Bells (1975)
- Tubular Bells II (1992)
- Tubular Bells III (1998)
- The Millennium Bell (1999)
- The Best of Tubular Bells (2001)
- The Complete Tubular Bells (2003)
- Tubular Bells 2003 (2003)
Het ziet er een beetje raar uit dat na The Complete Tubular Bells en toch nog - zelfs in datzelfde jaar - een nieuwe Tubular Bells verschijnt. Met zeven voorgangers zou je verwachten dat Tubular Bells 2003 een volledig overbodig albums is. Dat is het dus niet!
Om 30 jaar Tubular Bells te vieren besloot Oldfield om de moederversie uit 1973 opnieuw op te nemen maar dan met volledig digitale techniek. De opnames uit 1973 werden als een soort van dirigent en checklist gebruikt.
Het resultaat is verbluffend en eigenlijk is het misschien wel de beste Tubular Bells van allemaal. Voorwaarde is dan wel dat je de CD draait, want dan is het effect van de digitale opnames dan het grootst.
Het klikt bizar schoon, fris en modern, maar uiteraard minder vertrouwd dan de eerste versie.
Aardig detail aan deze 2003 versie is dat niemand minder dan John Cleese de ceremoniemeester is.
De latere versies van Tubular Bells hebben nooit de aandacht gekregen als de eerste editie. Dat is ook logische omdat het effect van "iets heel nieuws" weg was.
Toch weet nagenoeg iedereen wie Mike Oldfield is en dat met een paar klappen op een paar buizen.
Tubular Bells is zelf inmiddels over de kaap van de 50 jaar en dat is uitereaard gevierde met diverse fraaie jubileum edities.
Even zag het er naar uit dat er een Tubular Bells 4 zou komen om het 50 jarige jubileum te vieren. Oldfield besloot echter te stoppen met dat project en dat 50 jaar Tubular Bells een mooi moment was om met pensioen te gaan.
Rond Tubular Bells kan je een hele collectie aanleggen maar Oldfield is echter maar Oldfield is meer dan dat en het blijft nog steeds de moeite om ook zijn andere albums te draaien.
Mike Happy Birthday!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten