Ik heb zijn naam in de diverse verhaaltjes al eens laten vallen. Buddy Guy was immers een inspiratie voor Jimmy Page, Jeff Beck, Jimi Hendrix en Eric Clapton en diverse andere gitaristen.
Buddy zelf had zich dan weer laten inspireren door oa Muddy Waters.
Buddy is inmiddels 84 maar speelde vorig jaar nog mee op het debuut album van Christone Kingfish Ingram. De ouwe Blues rot vindt het heerlijk om jong talent een kans en een zetje te geven.
Maar is ook nog actief met soloprojecten zoals dit album uit 2018.
De titel is natuurlijk al helemaal goed:
The Blues Is Alive and Well
Het is een puur Blues album. Daar gaat niemand over discussiëren.
Meeslepend, uitmuntend gitaarspel en Buddy is nog prima bij stem.
15 heerlijke Blues songs verdeeld over vier kantjes vinyl. Wat een feest!
Buddy hoef je niet vertellen hoe je gitaar moet spelen en hij heeft ook nog eens uitstekende muzikanten om zich heen verzameld.
Bij twee nummers is het wel de moeite om te vermelden wie daar meespelen.
Op "You Did the Crime" speelt Mick Jagger harmonica. Dat hoort natuurlijk niemand, maar wel een leuk detail.
Op het nummer "Cognac" horen Keith Richards en Jeff Beck een gitaar duel spelen.
Als je het weet en goed luistert dan kan je je er wel wat bij voorstellen.
Leuk zal het zeker geweest zijn met de opnames van deze plaat.
Buddy groeide op in Lettsworth (Louisiana) en zijn eerste optredens waren dan ook in Baton Rouge.
Een plaats met een legendarische naam als het om muziek gaat. Zowel de optredens die daar geweest zijn als de keren dat de naam in een song is gebruikt.
Deze streek puilt sowieso uit als het gaat om historie van Rock & Blues.
Buddy bleef niet in Lettsworth en trok op een bepaald moment naar de grote stad.
De grote stad bracht hem ook het succes.
Prachtig hoe dat verhaal voor dit album in twee schitterende foto’s is vastgelegd.
De foto’s staan op de binnenzijde van de fraaie klaphoes.
Het is het 33e studioalbum van Buddy en daarnaast heeft hij een 15 tal live albums uitgebracht. Het aantal compilaties – al of niet officieel – is echt bizar.
Het aantal nummers van Buddy wat door andere is opgenomen is eveneens bizar.
Daarnaast is de hoeveelheid albums waar Buddy als gastmuzikant nauwelijks nog te inventariseren.
Van mij mag Buddy nog jaren op deze aarde rond blijven lopen. Maar er gaat een tijd komen dat het ook voor Buddy voorbij is.
Door platen als dit prachtige album zal de Blues echter altijd blijven leven.
Wat een plaat!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten