Internationale Dag van de Jazz

Mijn muzieksmaak is vrij breed en muziek mag best wat uitdaging geven aan de luisteraar. Met Jazz kies ik er echter toch voor om de wat laagdrempelige Jazz op de speler te leggen. 

In de collectie heb ik ik wel veel platen in de categorie Diana Krall. Ook veel Jazz Rock en Fusion. Pure Jazz blijft het toch bij een beperkt aantal platen. De drie favorieten op deze speciale dag maar eens uit de kast getrokken.

Als arbeidsvitamine deze drie giganten opgezet.

Drie meesterwerkjes van drie absolute meesters in hun vak.

Old Man

Ondanks alle nare dingen in de wereld is het leven dik de moeite om te leven. Toch zijn er dagen die zitten in een lijstje van verdriet.

Vandaag is zo'n dag. Als je ook iemand mist hoop ik dat deze fraaie ode een heel klein beetje helpt...........

Lefty Wilbury

Het is vandaag de geboortedag van Roy Orbison. Uiteraard staan hier van deze geweldige zanger de nodige platen in de kast. Toch kies ik vandaag niet voor een solo album, maar voor zijn bijdrage aan de supergroep onder de supergroepen namelijk The Traveling Wilburys.

 

De band was een zogenaamd reizend muziekgezelschap van een vijftal muzikale broers en bestond uit:
"Nelson Wilbury" – George Harrison

"Otis Wilbury" – Jeff Lynne

"Lefty Wilbury" – Roy Orbison

"Charlie T. Wilbury, Jr." – Tom Petty

"Lucky Wilbury" – Bob Dylan

 

Het debuut album uit 1988 kreeg overal vijf sterren en behaalde in de VS driemaal (!!) platina. In Australië en Canada kon het gezelschap zelfs zes(!!) platina platen ophalen! Een bizarre prestatie voor vijf van die oude gediende.

 

Kort na het verschijnen van het debuut album "de broers" kwam Roy Orbinson te overlijden. Hij ontbreekt du op het tweede album dat opmerkelijk genoeg Vol. 3 als titel kreeg. Het tweede album van het gezelschap was volgens sommige liefhebbers een tikkie minder. Toch haalde ook dat album de platina status in landen als de VS, Canada en Australië. 

De unieke stem van Orbinson voegt op het eerste album wel degelijk wat toen. Wat een heerlijke stem!

Orbison heeft een enorme catalogus bij elkaar gezongen. 

Totaal maakte hij 24 reguliere studio albums en bracht hij 92(!!!!) singles uit.  "Oh, Pretty Woman" is daarvan zijn grootste hit en die staat in Nederland van het begin ook in de Top 2000.

 

Wat een stem............wat een artiest!

 

Colin Blunstone in De Boerderij

Gisteravond met m'n lief naar een optreden geweest van deze oud gediende. Blunstone is inmiddels 79 maar de sleet zit er nog steeds niet op. Samen met vijf collega's verwende hij het publiek met een enthousiast optreden.

Het zestal speelde een gevarieerde setlist met een paar lekkere rocknummers en ook een paar fraaie kleine liedjes. Diverse nummers uit de soloperiode van Blunstone kwamen aan bod maar uiteraard een aantal nummers uit de succesperiode van The Zombies zoals "Time of the Season" en "She's Not There".

Als liefhebber van Psychedelische Pop & Rock van eind jaren 60 had van mij bij het nummer "Time of the Season" wel de diaprojector met vloeistof dia's aangebracht. Eigenlijk was dat het enig gemis in dit heerlijke avondje sentiment.

De setlist werd compleet gemaakt "Old and Wise" dat Blunstone bij The Alan Parsons Project heeft gezongen. In het origineel van The Alan Parsons Project is er aan het eind van het nummer een nadrukkelijke rol voor een sax. Dit werd heel creatief opgelost met een prachtige gitaarsolo.
Overigens complimenten voor alle bandleden. Prima muzikanten!

Blunstone en z'n band hadden er echt zin in en het publiek wist dat te waarderen.

 

 

Coastal : Neil Young

Gister ging de film Coastal in première en vandaag verscheen de bijbehorende soundtrack. De film Coastal is een registratie van de post-corona solotoernee van Ome Neel. Deze docu duurt 1:45 minuten en is geregisseerd en geproduceerd door Neil's vrouw Daryl Hannah.

De film ga ik nog wel eens zien, maar de soundtrack heb ik al weten te bemachtigen. De soundtrack bevat 11 nummers en gelukkig is het niet een platgetrapt rijtje. Wel een setlist met een stevige knipoog naar de periode van Buffalo Springfield en de samenwerking met Pearl Jam.

 

Neil zonder band en op je oude dag stel je je dan best kwetsbaar op. Alleen Bob Rice geeft op een aantal nummers wat extra ondersteuning.

De stem van Neil wordt er door de jaren niet beter op, maar deze live opnames zijn juist door een subtiele breekbaarheid mooi klein en intiem. Dat in combi met veel nummers die zelden live zijn gespeeld is deze Coastal een fijne aanvulling in de Neil Young collectie. 

 

Een veel betere keuze voor een release dan de eindeloze reeks albums uit de jaren 70 die alsnog uitgebracht moeten worden. Per stuk zijn die albums allemaal wel de moeite, maar de overlap van nummers zoals "Pocahontas" en "Powderfinger" wat ik nu al op zeven  en negen albums heb staan.

Snel naar de Coastal:

"Vampire Blues" - wat in normaal een geweldig nummer vind - klink mij in deze versie iets te blikkerig. Niet slecht maar met het origineel in je hoofd had het iets warmer gemogen. 

"I'm The Ocean" wat we kennen van het album Mirror Ball (samen met Pearl Jam) is echter van een grote schoonheid. "Throw Your Hatred Down" dat eveneens van Mirror Ball komt vind ik ook erg geslaagd.

Erg fraai is ook "When I Hold You in My Arms". We kennen dit nummer van het album Are You Passionate? wat toch als een lastig album wordt gezien. De versie op Are You Passionate? is niet echt slecht maar die tamboer heb ik mij altijd aan geërgerd. Op deze Coastal krijg "When I Hold You in My Arms" mooi klein met piano een heel nieuw leven. 

Mooi is ook de versie van "Expecting to fly". Je herkend het nummer nauwelijks terug. De Coastal versie vergelijken met het origineel is dan ook onmogelijk. Het is echter wel een prachtig eerbetoon aan een van Neils meesterwerken.

 

Het blijft toch knap hoe Neil iedere keer nieuw materiaal weet te maken, maar ook hoe hij oud materiaal een tweede leven weet te geven.

 

Lekker begin van het Paasweekend!

 

Ook artwork, geluidskwaliteit en persing zijn van deze Coastal weer prima in orde. 

Tracklist Coastal

Kant A

I am the ocean

Comes a time

Love earth

Prime of life
Throw your hatred down

 

Kant B

Vampire Blues
Wenn i hold you in my arms
Expecting to fly
Sound X
I am a child
Don't forget love

World Voice Day

Overal is een dag voor dus ook voor de stem. Stem als geluid voortbrengen, hoewel die andere betekenis van stem net zo belangrijk is. Vraag het maar aan de gemiddelde Amerikaan. 

Als arbeidsvitamine heb ik drie van mijn favoriete stemmen uit de kast getrokken:

 

Billie Holiday  – Lady In Satin

Dit album van deze geweldige zangeres verscheen in 1958. De eerste versies in goede staat gaan tot ver over de 100 Euro over de toonbank. Nu ben ik vooral muziekliefhebber en dan pas verzamelaar dus ik kan prima leven met een heruitgave. Die klinkt trouwens als een klok en doet alle recht aan de prachtige stem van Billie. Lekker begin van de dag!

 

Gene Clark – Two Sides To Every Story

Deze geweldige zanger en muzikant kennen we natuurlijk vooral als een van de oprichters van de legendarische Byrds. Zijn solowerk is wat mij betreft echter nog veel indrukwekkender. Ondanks zijn vroege overlijden heeft Clark een schitterende solo-catagogus bij elkaar gezongen. Het album No Others (1974) steekt daar voor vele bovenuit, maar meer en meer ga ik deze Two Sides To Every Story uit 1977 waarderen. Het nummer "Give My Love To Marie" kan ik gewoon op repeat zetten en het kippenvel gaat nooit meer weg...........

 

Aretha Franklin - I Never Loved a Man the Way I Love You

Dit tiende album van Aretha verscheen in 1967 en ook daar moet ik het doen met re-release. Oorspronkelijke versies doen het goed bij verzamelaars. De hit "Respect" zal daar zeker aan bijdrage. Het zou het album echter onrecht aandoen om het vanwege die hit in de collectie op te nemen. Luister alleen maar eens naar Aretha's versie van "Drown In My Own Tears". Brrrrrrr.............wat goed!

Drie geweldige stemmen en drie briljante albums. 

Heerlijk muzikaal behang om tussen te werken!

50 jaar Will O' the Wisp

Heerlijke plaat de week op te starten. Even een lekker muziekje om wakker te worden. Nog even voor de arbeid roept.  Meeslepend, zwoel en vooral onwaarschijnlijk muzikaal is dit album dat vandaag haar 50e verjaardag viert..

 

Ga in een luie stoel zitten en doe je ogen dicht en waan je in een oud theater ergens in een plattelands stadje in de Mississippi Delta. Genieten toch?

 

De grote kracht van Leon is altijd geweest dat hij een verbinder is geweest. Een bruggenbouwer. Denk maar eens aan dat geweldige project Mad Dogs & Englishmen!

 

Op deze Will O'The Wisp beschikt Leon ook weer over top muzikanten zoals Carl Radle, Jim Keltner, Al Jackson JR, Donald "Duck" Dunn, Jim Horn, J.J. Cale en nog een aantal kanjers.

Leon weet dat als geen ander iedere keer weer tot een geheel te smeden. 

Naast zijn kwaliteiten als componist en muzikanten laat hij met dit soort projecten zien dat hij ook nog eens een top producer is.

 

Ik noem Leon ook wel een de beste ceremoniemeester die er in de Rock wereld heeft rondgelopen. Hij zorgt als geen ander dat het allemaal op rolletjes loopt en ieder het naar z'n zin heeft.

Hoewel dit soort platen van Russell snel lekker in het gehoor liggen verveeld het nooit. Er zitten altijd wat passages in zo'n album van Russell die je als luisteraar blijven uitdagen. Dat is echt razend knap hoe hij dat altijd voor elkaar heeft weten te krijgen. Ondanks de 50 jaar is dit album daarom nog steeds een genot om te draaien.

 

Zelfs als arbeidsvitamine een lekkere plaat.................

 

 

 

R.I.P. Val Kilmer

Batman en Topgun ace Val Kilmer is op 65 jarig leeftijd aan keelkanker overleden. Kilmer heeft een indrukwekkende carrière als acteur achter de rug. Zowel in films, TV producties als in het theater was hij actief. 

Zelf was ik vooral onder de indruk van zijn geweldige hoofdrol in de film The Doors. Deze filmbiografie uit 1991 is geregisseerd door  Olivier Stone en duurt bijna tweeënhalf uur maar verveeld geen enkele minuut.

Als je als acteur een rockster na wilt spelen ga je doorgaans in heel grote schoenen staan. Meestal is het resultaat aardig tot goed, maar hoe Kilmer de persoon van Jim Morrison neerzet is gewoon fenomenaal.

Wat mij betreft door zijn bijdrage ook een van de beste films in deze categorie. Briljante film van een briljante acteur, die te vroeg van ons is heengegaan.

Rust zacht Val