Ik ben niet iemand die musea plat loopt. Zeker niet de musea die op kunst zijn gericht. Musea die iets over de historie van ons land en aarde kan ik dan weer enorm van genieten. Pas met m'n schoonzoon naar het Airborne Museum geweest en dat vind ik onwaarschijnlijk boeiend.
Een bezoek aan de Kunsthal in Rotterdam een week eerder had ik dan weer wat gemengde gevoelens bij. Op Facebook schreef ik dan ook:
Nu vind ik dat de consument bepaald of iets kunst is en niet degene die het maakt..............daar gaat het nogal eens fout.
De digitale bewegingskunst van Refik Anadol heb ik echt van genoten. Modern, gebruik maken van nieuwe technieken en prikkelend voor alle zintuigen..........
Een hal vol met spullen van Sylvie Fleury kon mij dan weer niet bekoren. Sterker dan zit de entreeprijs van 20 Euro mij ineens fors in de weg. Een motorblok verchromen, een boodschappenkar goud schilderen en een raket met knuffelbeestenstof bekleden is voor mij geen kunst.
En aanvullend
Werk van Doron Langberg vond ik ook wel goed. Jammer van die ene pornografische afbeelding. Ben ik niet tegen maar wel in een museum waar kinderen ook rond moeten kunnen lopen. Naakt prima, porno? Beter van niet.
Toch is het niet slecht zo nu en dan een museum in te stappen. Net zoals het niet slecht is zo nu en dan door de natuur te wandelen, een concert te bezoeken of in een vreemd restaurant te gaan eten.
Beetje de de blik verruimen kan een mens nooit slechter van worden. Zeker niet in een gepolariseerde wereld waarin ieder zich verstopt in z;''n eigen schuttersput.
Vorig jaar het Guggenheim Museum in Bilbao bezocht. Daar had ik dezelfde gevoel als in de Kunsthal. Toch een pijnlijk verschil:............voor Guggenheim moest ik als pensionado 5 Euro betalen en voor de Kunsthal 20 Euro!
Muziek is een natuurlijk heel specifieke vorm van kunst en de hoes van een LP wordt soms gebruikt als een canvas voor een heus kunstwerk.
Met Andy Warhol vers in mijn gedachten na mijn bezoek aan het Guggenheim is de keuze voor de Dag van de Kunst niet zo moeilijk: The Velvet Underground & Nico uit 1967.
Een iconische hoes en een legendarisch album en tevens een van de beste debuutalbums uit de geschiedenis van de Rock.
Het album hoort ook zonder meer tot de 20 meest invloedrijke rockalbums. De Velvet Underground & Nico laten op dit album horen als beginnende artiesten al een zeer, zeer brede waaier aan muziekstijlen te beheersen. Met muziekstijlen als Art-Rock, Psychedelische Rock, Post Punk en Experimentele Rock waren ze eind jaren 60 een enorme trendsetter.
Het album heeft dan ook een enorme eeuwigheidswaarde en voor wie muziek als kunst kan zien is dit een meesterwerk onder de meesterwerken.
Wat mij betreft ook meer kunst dan de banaan van Andy Warhol die de hoes siert. Wel een leuk detail: de banaan kan je pellen.
De rol die Warhol heeft gespeeld om The Velvet Underground op de kaart te zetten mogen we echter niet vergeten. Warhol had een neusje voor goede muziek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten