Neil Young is een van de artiesten waar bizar veel bootlegs en unofficials van zijn verschenen. Neil is in de herfst van 2021 begonnen om albums die als bootleg waren verschenen zelf als officiële release uit te brengen. De albums worden gecodeerd als OBS (Official Bootleg Series) en deze serie heeft al een mooi rijtje opgeleverd:
- Carnegie Hall 1970 - OBS01
- High Flyin’ (The Ducks) - OBS02
- Royce Hall 1971 - OBS03
- Dorothy Chandler Pavilion, 1971 - OBS04
- Citizen Kane Jr. Blues (Live at The Bottom Line) - OBS05
- Under The Rainbow - OBS06
Voor Neil was begonnen met het uitbrengen van officiële bootlegs was hij al even bezig om concertregistraties uit te brengen die nog nooit eerder waren verschenen.
Ook dat is een indrukwekkend rijtje. Op CD zijn het er een paar meer maar ik beperk mij met het verzamelen van Neil tot vinyl anders wordt ik echt helemaal gek.
Deze serie niet eerder uitgebrachte concertregistraties vallen buiten de gewone live albums zoals Time Fades Away en Live Rust en worden genummerd als PS (Performance Series).
Ook dat is al een heel fijn rijtje:
- Sugar Mountain/Live at Canterbury House 1968 - PS00
- Live at the Cellar Door - PS02.5
- Live at Massey Hall 1971 - PS03
- Young Shakespeare - PS03.5
- Tuscaloosa - PS04
- Roxy: Tonight's the Night Live - PS05
- Songs for Judy - PS07
- A Treasure - PS09
- Bluenote Café - PS11
- Way Down in the Rust Bucket - PS11.5
- Dreamin' Man Live '92 - PS12
- Return to Greendale - PS16
- Noise & Flowers - PS21
En zelfs dan is bij sommige (met enige schaamte schaar ik mij daaronder) fans de honger naar live materiaal van ome Neel nog niet over. Geen nood want er is echt een onwaarschijnlijk rijtje bootlegs en unofficials van onze eigenzinnige Canadees (en Amerikaan) in de afgelopen 50 jaar uitgebracht. Menig blogger is begonnen met een compleet overzicht te maken maar dat is gewoon een kansloos traject.
Niet alles wat ik tegenkom neem ik mee naar huis, maar zo nu en dan kan ik het niet laten staan. Zoals Live at Superdome, New Orleans 1994. Ik kwam deze vorige week tegen toen ik in Delft met een vriend was wezen lunchen.
De meeste nummers op dit album heb ik in een enorme hoeveelheid. In de kast staat zeker een dozijn verschillende versies van "A Heart Of Gold". Op dit album echter een uitvoering van Dylan's "All Along The Watchtower".
Diverse uitvoeringen heb ik van "De Wachttoren" maar van Neil nog niet. Prima argument om dan zo'n album mee te nemen.
De versie van Hendrix blijft op nummer 1 staan en Dylan blijft de beste runner up. Toch weet Neil - zonder dat hij een van deze twee giganten probeert te imiteren en te verbeteren- er weer zijn eigen draai aan te geven. Heerlijk!
Het tweede album wat ik deze week niet kon laten staan is Live At Farm Aid. De opnames zijn van een drietal verschillende Farm Aid concerten van begin jaren 90. Ook hier veel nummers die ik in meerdere versies in de kast heb staan. Van het nummer "Harvest Moon" had ik nog geen live versie en toen dit album bij de Lidl in de actie voor Vaderdag stond heb ik er maar een meegenomen. Op zo'n tas boodschappen valt dat toch niet op maak ik mijzelf dan wijs.
Twee leuke aanwinsten voor de Neil fan die denkt dat hij alles al heeft...............
Geen opmerkingen:
Een reactie posten