Skip James

Een groot aantal Blues muzikanten die met name begin vorige eeuw in de Mississippi delta aan de weg timmerde hebben enige status verworven. De meeste zullen er niet rijk van zijn geworden. Toch zijn Robert Johnson, Lead Belly, Charly Patton, Sonny Boy Williamson II en Son House legendarische namen binnen de ontwikkeling van de Blues.

 

Helaas is onder het grote publiek Skip James wat onopgemerkt gebleven. Tussen de twee wereldoorlogen nam Skip een aantal zeer knappe nummers op, alleen deze werden niet door het grote publiek omarmt.
De concurrentie was in die jaren natuurlijk enorm maar Skip verdient het beslist om met zijn heerlijke authentieke Blues in "de rijtjes" genoemd te worden.

 

Door het uitblijven van grote successen liet Skip het bestaan als Blues muzikant eind jaren 30 voor wat het was. Skip trad nog wel een heel enkele keer op maar het duurde tot begin jaren 60 voor we weer echt wat van Skip hoorde. Skip werd door een aantal Blues liefhebbers letterlijk in een ziekenhuis ontdekt en voor Skip het wist stond hij weer in de studio.

 

De schellak platen hadden inmiddels plaats gemaakt voor de moderne 33 toeren LP en Skip zal ook in de studio wel even z'n ogen hebben uitgekeken. 

In de jaren 30 had Skip een negental 78 toeren platen gemaakt. Die bevatten aan iedere kant maar één nummer en dat kunnen we geen echte albums noemen.

Toch kwam dat echte album er in 1965 onder de naam Greatest of the Delta Blues Singers. Wellicht een wat theatrale titel maar onmiskenbaar een vijf sterren album. Met Today! en Devil Got My Woman trakteert Skip ons op nog een aantal heerlijke authentieke Blues albums.

 

Helaas overleed Skip kort na het album Devil Got My Woman. Skip is niet mega bekend bij het grote publiek maar onder Blues aficionados en professionele muzikanten kan Skip op enorme waardering rekenen.

Niet voor niets worden voor originele schellak platen van Skip James een vermogen neergelegd en is veel van zijn muziek gebruikt door moderne bands zoals Deep Purple en Cream.

Ook z'n oude werk is inmiddels op modern vinyl verschenen dus als je een plaat van Skip James koopt moet je wel opletten of het om dertiger of de zestiger jaren gaat. Daar zit een enorm verschil tussen. De opnames uit de zestiger jaren zijn technisch serieus beter maar ook minder authentiek.

Wie voor dat laatste gaat doet zichzelf wel een plezier met deze verzamelaar. Hierop 18 nummers die in de jaren dertig zijn verschenen op de negen 78 toeren schellak platen. Een interessante verzameling van het eerste deel van de carrière van Skip.

De hoes is gelijk al een knipoog naar de matige geluidskwaliteit want de suggestie wordt gewekt dat we hier met een oude 78 toeren plaat te maken hebben.

Dit zijn geen platen die je ieder maand een keer opzet. Het is echter wel een heerlijke collectie die je meeneemt naar de kleutertijd van de Blues.