Kerstmis wordt door ons gezin vrij genuanceerd gevierd. Jarenlang gingen we op tweede Kerstdag naar België om het gevreet en het opzitten en pootjes geven in Nederland te ontvluchten. In België zijn ze er namelijk na één Kerstdag wel klaar mee en daar hebben ze natuurlijk ook gelijk in.
Nu zijn wij niet tegen kerst maar het mag wel eens een tandje minder. Er staat hier gewoon een boom en op kerstavond doen we een diner met cadeautjes. Niet overdreven eten naar binnen proppen, maar gewoon drie subtiele gangen. Genoeg om zonder honger naar bed te gaan, maar niet zoveel dat je er niet van in slaap kan vallen.
Ook met de cadeautjes doen we normaal. Een boek, een luchtje, een LP/CD of een aardigheidje voor een of andere hobby en voor opa (schoonvader) natuurlijk sokken!
Gister is de Sint - en hij heeft gelijk - weer naar Spanje vertrokken en dan mag er hier tot oudjaarsavond kerstmuziek gedraaid worden.
Natuurlijk is kerst met al die kitscherige versieringen een tamelijk mierzoet feestje en de meeste kerstmuziek is dat ook. Om de kortste dagen van het jaar wat dragelijk te maken is dat voor heel veel mensen ook een prima medicijn.
Dat neemt niet weg dat heel veel kerstmuziek doorgaans mier en mierzoet is.Toch hebben we hier een hele fijne kerstplaat te pakken. Het gaat om een kerstplaat van Norah Jones die afgelopen oktober verscheen.
Toevallig hebben we vorige week de DVD Live In New Orleans (2003) van haar zitten kijken. Als een soort Lockdown concert.
Die opnames zijn van het begin van haar carrière en het optreden was min of meer ter promotie van haar debuutalbum Come Away With Me (2002).
Heerlijke relaxe muziek die niet snel gaat vervelen. Ik noem dit genre voor het gemak Pop Jazz als die term überhaupt al bestaat. Jazz Rock bestaat ook dus waarom deze mix dan niet? Soms giet Norah - die een groot deel van haar liedjes zelf schrijft - er een vleugje Country en Folk doorheen.
Daarnaast is Norah een uitstekende pianiste. Als we dan toch drie weken kerstmuziek draaien dan deze nieuwe van Norah maar eens aan de collectie toegevoegd. Na drie nummers stond dit album voor mij al bovenaan bij de betere kerstplaten.
Iedere keer als ik Norah hoor zingen roept dat een gevoel op of het er heel, heel makkelijk uitkomt. Natuurlijk is Norah gezegd met het nodige muzikale DNA. Haar moeder Sue Jones zat in de organisatie van concerten en de vader van Norah is niemand minder dan Ravi Shankar.
Dat neemt niet weg dat Norah een heel eigen stijl heeft weten te ontwikkelen die ik dus voor het gemak maar Pop Jazz noem. Als iemand het Jazz Pop wil noemen is dat wat mij betreft ook goed.
Het gaat erom dat Norah in haar muziek een blend maakt met deze twee muziekstijlen als belangrijkste ingrediënten.
Die mix heeft ze ook op deze kerstplaat weer geweldig weten te realiseren met als resultaat een kerstplaat die het waarschijnlijk bij een heel breed publiek heel goed zal doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten