Bluescafe Padru

Net terug van een vakantie op Sardinië. Prachtig eiland met enorm vriendelijke mensen. Schitterende natuur, boeiende historie, prachtige stranden en heerlijk eten.
Ideale plek voor een gevarieerde vakantie. 
Met dit soort vakanties ben ik echter niet of nauwelijks met muziek bezig. Toch kan je als muziekliefhebber moeilijk langs dit Bluescafe voorbij gaan.

Thuis had ik het al opgeschreven en bij een van onze toertjes over het eiland hier koffie wezen drinken. Daar begint in Italië de aangename verrassing al. Sowieso krijg je echt goede koffie en voor een fractie van wat je in Nederland betaald.
In de meeste Nederlandse horeca gelegenheden krijg je een espresso die gewoon in de categorie beledigingen valt en de prijs is dan ook nog eens crimineel.

In dit Bluescafe een espresso, een cappuccino, een chocolade broodje en een flesje water voor 5,10!!!!! Dat samen met een glimlach, geweldige muziek (easy blues want het was nog vroeg) en een uitnodiging foto's te maken.

Ben je liefhebber van muziek en je toert hier in de buurt? Zeker even koffie gaan drinken!

Neil Young - Talkin To The Trees

Weer een nieuw album van Neil Young zullen jullie zeggen. Ja en Talkin To The Trees is ook echt een nieuw album en geen album wat jaren op de plank is blijven liggen.
De stijl van het album zit dit keer in de hoek van de Folkrock met zo nu en dan wat meer Rock dan Folk.
Het thema van het album is simpel. Het zijn gewoon alle zaken waar Neil zich druk over maakt en mee begaan is.
Soms draaft hij daar wel eens in door maar laten we eerlijk zijn. Wat er nu in de wereld gaande is kan toch niemand trots op zijn? Artiesten die kritisch zijn hebben bij mij sowieso een duimpje omhoog.

Dat Neil op dit album ook wat vuile was van de familie buiten hangt vind dan weer wat onhandig.
Liefdesverdriet mag best bezongen worden als je partner je laat zitten.
Een verstoorde relatie met een dochter hoeft van mij echter niet het thema van een nummer te zijn. Zelf ooit met mijn ouders gebroken en dan moet je over en weer niet gaan schoppen. Zeker niet in het openbaar want een breuk - ook als deze onvermijdelijk was - is al triest genoeg. Wat mij betreft eigenlijk het enige minpunt van dit album:

Well I lost my little girl
To the darkness inside
Her mama's gone now
And there's nowhere to hide
Nowhere to hide
She can go so low 

Favorieten nummers voor mij zijn  "Bottle of Love", "Silver Eagle" en "First Fire of Winter". Benieuwd of jullie bij "First Fire of Winter"  ook een déjà vu hebben..............

De stem van Neil is inmiddels broos wat als je 80 bent niet zo gek is. Toch zit er genoeg pit en overtuiging in. Zoals we van Neil gewend zijn voelen een aantal nummers of ze net niet helemaal af zijn. Die imperfectie geven mij iedere keer juist zo'n authentiek gevoel. Van een artiest als Ry Cooder en een band als Dire Straits verwacht ik juist perfectie. Van Neil mogen er van mij nog wel wat rafels aanzitten. Dat wil niet zeggen dat ik altijd alles maar goed vind van de beste man. Er staan hir toch een aantal albums van Neil die eigenlijk in kliko mogen..............

 De Talkin To The Trees zeker niet. Niet een topper. Niet bij de 20 beste albums van Neil. Toch is het een geslaagd album en daar werkt zijn begeleidingsband Chrome Hearts zeker aan mee.
Geen Crazy Horse dit keer maar - op een paar stevige uitschieters na - een tikje meer ingetogen band maar zeker van een uitstekend niveau.

Wie van ome Neel niet snel genoeg krijgt zal het album graag in z’n collectie opnemen. Zeker vanwege de diversiteit van de muziek.
Ben je een minder groot fan toch gewoon een keertje luisteren op een streamingdienst.
Je mist dan wel de wederom fraaie hoes en het genot van het schitterende inlegvel met songteksten.

R.I.P Brian Wilson

Samen met zijn broers Dennis en Carl vormde Brian de basis voor de legendarische Beach Boys. Dennis overleed in 1983 en Carl in 1998. Brian hield nadien de legende in stand. Toch kwam er deze eeuw nog maar één album van de band uit.

De enorme productieve periode uit de 60er jaren heeft de band nooit meer gehaald. In de jaren 60 was het allemaal goud wat ze maakte en alleskunner Brian speelde daar de belangrijkste rol in. 
Zanger, schrijver, multi-instrumentalist, producer, acteur, filmmaker en vooral een creatieve tovenaar.

The Beach Boys hebben met hun Surfsound en California Sound een zeer sterke invloed gehad om heel veel andere artiesten. 

Een genie - zoals Brian vaak genoemd werd - is van ons heengegaan en voor de oudere fans zal het weer een beetje voelen of je jeugd uit je handen aan het glippen is.

Toch even een meesterwerk op de schijvendraaier en dan is de keuze snel gemaakt. Pet Sounds was in 1966 het duurste album dat tot dat geproduceerd was. Tien maanden werk was erin gaan zitten maar - zelfs 60 jaar later - blijft het een album vingers en duimen bij af te likken. 

Rust zacht Brian. 

81 jaar D-Day

Geen jubileum jaar en dat komt er mogelijk pas weer bij 100 jaar. Er zijn nog nauwelijks soldaten die het hebben meegemaakt. Dat neemt niet weg dat - zeker met alle spanningen in de wereld - dat we bij deze dag best even stil mogen staan.

Knight Area stond bij het 75 jarige jubileum van D-Day stil in de vorm van een prachtig album met uitstekende Progressie Rock. 

Heb het concert in 2019 waar ze het album promoten gezien en was naast knap stuk muziek ook visueel een traktatie. Het album verscheen aanvankelijk alleen op CD maar later gelukkig ook op vinyl. Vanwege de lengte is dat een dubbelalbum geworden en de platen zitten in een schitterende hoes. Ook een inlegvel met songteksten. Prima!

Sinds vorig jaar staat het album hier in de kast en vandaag is natuurlijk een gepaste dag om het weer eens te draaien.