Ik ga hier geen politiek draadje van maken maar laten we eerlijk zijn: Je hebt het niet voor het kiezen in welk land je geboren wordt.
Sommige hebben echt dikke pech zoals kinderen in Syrië. Ik blijf het lastig vinden hoe wij daar mee om moeten gaan en het gaat over de grens van waar deze blog voor bedoeld is.
Dat neemt niet weg dat ik wel eens nadenk hoe het zou zijn als ik in een ander land geboren zou zijn.
In sommige landen lijkt het mij verschrikkelijk. Maar als ik in Italië was geboren? Nou daar had ik wel mee kunnen leven.
Natuurlijk mankeert er aan dat land van alles en strikt genomen hebben we het in Nederland een stuk beter. Veel beter en laten we dat niet vergeten!
Opleidingen, zorg, infrastructuur om er maar een paar te noemen nog even los van corruptie wat ze in Italië voor het gemak vriendendiensten noemen.
Toch is het de passie die mij in Italië enorm aanspreekt. Niet een bord eten op tafel gooien maar aandacht aan je eten besteden.
Niet snel een bord eten naar binnen vegen maar de tijd voor elkaar nemen.
Ik heb ook een aantal vrienden in Italië en kom er ieder jaar een paar keer. Hoeveel mooier kan dan een muzikaal souvenir zijn dan een dubbelalbum van Gianna Nannini.
Ik heb inmiddels een enorme collectie van deze rock diva. California en Tutto Live behoren tot m’n favorieten en bij nummers als Latin Lover kan zelfs een houten klaas als ik niet stil zitten.
Wat een energie, wat een passie. Maar ook het liefdesverdriet wat op het album California wordt bezongen is van de allerhoogste plank. Smullen zoals je alleen in Italië kan smullen.
Nannini heeft filosofie gestudeerd en gelijk bij het eerste nummer van Hitalia laat ze dat blijken:
Dio è morto!
Wat zal Nietzsche in z’n nopjes zijn.
Hitalia zijn vier kanten met stevige knipogen naar de filosofie en klassiek Italiaanse zang met een heerlijke saus aan Italiaanse rock.
Het klinkt allemaal prima zonder dat je gelijk met het woordenboek de teksten moet gaan begrijpen.
Naast de unieke en zeker verrassende keuze aan composities laat Nannini zich ook door een keur aan muzikanten begeleiden.
Verreweg de bekendste is Simon Phillips.
Naast producent een topdrummer en heeft samengewerkt (al of niet las producer of drummer) met The Who, Mike Oldfield en zelfs vrij lang een vaste kracht bij Toto.
Verder werkt aan dit album Wil Malone mee die we dan weer kennen van oa Black Sabbath.
Minder bekend maar uitstekende bassist is Francis Hylton. Naast de vele albums voor Nannini ook bekend van Incognito. Strak, droog, muzikaal en staat er gewoon!
Prachtig zijn de zang bijdrage van Vasco Rossi (Il Blasco ) en Gino Paoli. Gino ziet er 20 jaar ouder uit dan ik maar is 3 jaar jonger. Maar als je kijkt wat die man er aan albums heeft uitgepoept! Zeker 30 stuks die het in “de laars” allemaal prima deden.
Op dit dubbelalbum uit 2014 van Nannini zingt hij samen met de rock diva het in Italië bekende “Il cielo in una stanza” :
Su nell'immensità del cielo.
Per te, per me
Nel cielo
Voor de Duitsers onder ons:
Up in the immensity of the sky.
For you, for me
In the sky
Mooi toch?
