Taj Mahal & Ry Cooder

Na meer dan een half mensenleven hervinden deze twee strijdmakers elkaar in een wel heel bijzonder project. Deze maand verscheen het album Get On Board met als subtitel The Songs Of Sonny Terry And Brownie McGhee. 

Die subtitel verraad gelijk waar we met dit album mee te maken hebben, maar laten we eerst even terug gaan in de tijd. 

Half jaren 60 speelde deze twee giganten in de het bandje Rising Sons. Cooder was op dat moment nog een snotneus van 17 jaar. Het bandje heeft slechts één single opgeleverd namelijk "Candy Man" b/w "The Devil's Got My Woman" welke in 1966 verscheen.

 

Later toen beide heren inmiddels beroemd waren zag een platenmaatschappij er ineens graten in om ook een album uit te brengen van opnames die door Rising Sons half jaren 60 waren gemaakt.
Zo verscheen in 1992 het album Rising Sons Featuring Taj Mahal and Ry Cooder. Helaas alleen op CD maar dik de moeite als je deze CD tegenkomt. Beetje zoeken moet dat wel lukken voor 3-4 Euro. Of die prijzen na het verschijnen van dit nieuwe album zo laag blijven is echter maar de vraag.

 

Dit nieuwe album Get On Board is een ode aan Sonny Terry en Brownie McGhee. Zowel Taj Mahal als Ry Cooder waren als jonge snaken erg onder de indruk van de muziek van dit tweetal. 

Geen ander duo kon ook zo zang, ritme en harmonica combineren als Sonny Terry en Brownie McGhee. Het is op de een of andere manier ook enorm aanstekelijke muziek. 

 

Taj Mahal en Ry Cooder doen ook geen poging het tweetal na te doen. Het is een ode aan en Taj Mahal en Ry Cooder geven daar - zoals je twee eigenzinnige artiesten mag verwachten - hun eigen invulling aan.

Cooder is echter ook een perfectionist zoals we weten en dit zijn niet zomaar een paar jeugdidolen die het tweetal eren. Dit is een ode op een mega hoog niveau. 

Beide heren zingen en spelen gitaar. Daarnaast speelt Taj Mahal piano en uiteraard mondharmonica en dat laatste doet hij fenomenaal. 

Cooder speelt naast gitaar ook op mandoline en banjo. Hij blijft - zelfs op z'n oude dag - toch een geweldige snarenmeester.

De beide oude kameraden worden op drum en bas begeleid door Joachim de zoon van Ry Cooder. Joachim heeft al op een fors aantal platen van zijn vader gespeeld en heeft inmiddels ook als drie solo-albums op zijn naam staan.

 

Los van de geweldige kwaliteiten van de individuele muzikanten, weten de mannen dezelfde sfeer te creëren als het duo dat hen geïnspireerd heeft. Het klinkt dan ook vooral heel authentiek en daarnaast spat de pret en de energie werkelijk uit de speakers.

 

De hoes is ogenschijnlijk eenvoudig uitgevoerd maar is vooral een zeer fraaie remake van het 10 inch album Sonny Terry, Brownie McGhee, Coyal McMahan – Get On Board: Negro Folksongs By The Folkmasters wat als inspiratie heeft gediend.

Het pareltje van de hoes is echter de inlay. Op de voorkant van de inlay de gebruikelijke credits en dankwoorden. 

Op de achterkant van de inlay komen de twee strijdmakkers aan het woord. De twee verhalen die de mannen laten optekenen laten zien dat Taj Mahal en Ry Cooder - die respectievelijk 79 en 75 jaar zijn - nog enorm gepassioneerde muzikanten zijn. Ze geven een inkijkje hoe muziek voor hun geëvolueerd is zowel in het maken van als het waarderen van muziek van anderen. Cooder geeft tevens inzicht hoe het zaadje voor dit project eigenlijk een kleine 60 jaar al gepland werd.

 

Dit album is niet zomaar een ode, maar de koning onder de odes en vooral een geweldig muziekfeestje. Het muziekfeestje op dit album is zo intiem, zo direct gemaakt dat het net is of je erbij bent. Drie muzikanten, een koffer instrumenten, eenvoudige opnamespullen en 11 heerlijke Blues nummers................meer heb je niet nodig om een meesterwerk te maken!