Vandaag is de dag van de afschaffing van de slavernij. Een gitzwarte periode uit de geschiedenis (ook die van Nederland) maar eigenlijk is slavernij nog nooit zo groot geweest als nu. Als we aan slavernij denken dan hebben we het doorgaans over de vele Afrikanen die vooral naar Nood Amerika zijn gebracht. Gruwelijke omstandigheden op de schepen met vele sterfgevallen. Zij die het wel haalde moesten onder onmenselijke omstandigheden werken op plantages of aan de infrastructuur.
Deze vorm van slavernij heeft er ook voor gezorgd dat - met name in de VS - er ruime voedingsbodem is gebleven voor racisme. Vooral in de zuidelijke staten waar ook veel weerstand was tegen het afschaffen van de slavernij en uiteindelijke leiden tot een Burgeroorlog (1861-1865).
Hoewel die Amerikaanse Burgeroorlog anderhalve eeuw geleden is, moeten we toch constateren dat rassenongelijkheid - die wel degelijk een basis vormde voor deze slavernij - nog immer aanwezig is.
Neil Young bracht in 1970 het album After The Goldrush uit met daarop het nummer "Southern Man" wat een stevige aanklacht is tegen rassenongelijkheid in vooral het Zuiden van de VS. Op Harvest deed hij met "Alabama" daar nog een schepje bovenop.
Hoewel Lynyrd Skynyrd met een antwoord kwam in de vorm van "Sweet Home Alabama" hoef je niet heel veel kranten te lezen om te constateren dat zelfs nu 50 jaar later er nog heel veel ruimte voor verbetering is.
Zeker als het gaat om rassengelijkheid, maar we mogen ook niet blind zijn voor moderne slavernij. Eigenlijk zijn er nog nooit zoveel slaven op de wereld geweest als nu. Vrouwen die gedwongen in de prostitutie werken maar ook mensen die onder dwang in fabrieken werken. Volgens de Global Slavery Index waren er in 2018 wereldwijd ruim 40 miljoen slaven.
Een schokkend aantal en denk niet dat is een ver van m'n bed show. Ook in Nederland zijn het met 1,77 op de 1000 (bron Global Slavery Index 2018) nog zeer schokkende cijfers.
Hoewel het nummer Southern Man een heel specifiek deel van de slavernij en de gevolgen daarvan belicht is het voor mij toch een heel generiek symbool.
Neil Young heeft het meermaals opgenomen en bracht het vorig jaar nog uit op de EP The Times die hij speciaal gemaakt had als aanloop naar de presidentverkiezingen in de VS.
Naast de versie op de EP The Times heb ik ook de versie op 4-Way street van Crosby, Stills, Nash & Young uit de kast gehaald. Hier speelt hij een extra lange versie (13:45) van het nummer en gaat hij samen met Stephen Stills heerlijk te keer op gitaar. Om het trio compleet te maken draai ik uiteraard ook de oorspronkelijke versie van het schitterende album "After The Goldrush"
Ik verdom het om mij verantwoordelijk te voelen voor mijn voorouders hebben gedaan. Iedereen die nu leeft kan dat verleden niet veranderen. Wat we wel kunnen doen is die misselijkmakende moderne slavernij aanpakken. Een heel groot probleem wat bizar genoeg maar zeer laag op de politieke agenda staat......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten